كارآفريني در برنامه درس ملي: بررسي جايگاه مولفه هاي شخصيتي كارآفريني در اجراي عناصر برنامه درسي از ديدگاه هنرآموزان و هنرجويان هنرستان هاي فني و حرفه اي و كاردانش شهرستان ديواندره

يكي از مهم ترين عناصر هر نظام آموزشي برنامه درسي است كه نقش تعيين كننده و انكارناپذيري در تحقق اهداف و رسالت هاي نظام آموزشي از نظر كمي و كيفي ايفا مي كند. پژوهش حاضر، با هدف بررسي و مقايسه جايگاه مولفه هاي شخصيتي كارآفريني در اجراي عناصر برنامه درسي از ديدگاه هنرآموزان و هنرجويان هنرستان هاي فني و حرفه اي و كاردانش شهرستان ديواندره صورت گرفته است. روش تحقيق زمينه يابي (پيمايشي) بوده است. جامعه آماري پژوهش را تمامي هنرآموزان (92 نفر) و هنرجويان (703 نفر) هنرستان هاي فني و حرفه اي و كاردانش (جمعا 795) تشكيل داده اند. حجم نمونه مطابق با جدول مورگان، 73 هنرآموز و 248 هنرجو برآورد شد. شيوه نمونه گيري تصادفي ساده بوده است، تا همه اعضاي جامعه آمري شانس مساوي براي حضور داشته باشند. به منظور گردآوري داده ها از پرسش نامه محقق ساخته 34 سوالي براي هنرآموزان و 31 سوالي براي هنرجويان استفاده شد. روايي محتوايي پرسش نامه ها با نظرخواهي از متخصصان و تني چند از استادان مورد تاييد قرار گرفت. علاوه بر آن، «هم ساني دروني گويه ها» توسط ضريب آلفاي كرونباخ براي پرسش نامه هنرآموزان به ميزان 86 درصد و هنرجويان ميانگين، واريانس و آزمون تي استفاده شد. نتايج تحليل داده ها نشان داد كه در اهداف، محتوا و مواد آموزشي برنامه هاي درسي به مولفه هاي كارآفريني در حد كمي توجه شده است. در عنصر روش تدريس برنامه درسي به مولفه هاي شخصيتي كارآفريني توجه كافي شده، اما در ارزشيابي برنامه درسي جايگاه مولفه هاي شخصيتي كارآفريني در حد متوسط ديده شده است. نتيجه كلي بيانگر آن است كه جايگاه مولفه هاي شخصيتي كارآفريني در برنامه درسي مطلوب نيست.