راهكارهاي افزايش انگيزه كاركنان فاتب براي انجام فعاليت هاي ورزشي

هدف پژوهش حاضر ارائه راهكارهاي افزايش انگيزه كاركنان فاتب براي انجام فعاليت هاي ورزشي بود.روش پژوهش از نظر اهداف كاربردي؛ از نظر داده ها كمي و از نظر نوع مطالعه پيمايشي مقطعي بود. بر اين اساس، از جامعه آماري كه تمامي كاركنان (نظامي) فاتب بودند، تعداد 196 نفر به روش تصادفي ساده انتخاب و توسط پرسشنامه انگيزه هاي ورزشي ماركلند و اينگلدو (1997) مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده ها با به كارگيري آزمون t تك نمونه اي و تحليل واريانس يك راهه مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان دهنده پايين بودن نمرات كاركنان فاتب در 12 حوزه از انگيزه هاي ورزشي نسبت به مقدار متوسط بود. اين 12 حوزه به ترتيب صعودي شامل رقابت، چالش، اجبار پزشكي، لذت، وزن، ظاهر، سلامتي مطلوب، پيوندجويي، پايش (كنترل) فشار رواني، تجديد قوا، قدرت و چابكي بود. تنها در دو زمينه تأييد اجتماعي و پيشگيري از بيماري، كاركنان فاتب داراي انگيزه ورزشي بودند. در مجموع، نمره ميانگين كل انگيزه هاي ورزشي برابر 32 / 2 است كه نشان دهنده پايين بودن نمرات كاركنان فاتب از مقدار متوسط مي باشد و نياز آنها را به ارائه راهكارهاي افزايش انگيزه در ورزش نشان مي دهد. همچنين بين انگيزه هاي ورزشي كاركنان فاتب، به لحاظ جنسيت، سن، سابقه خدمت و درجه تفاوت وجود دارد و از لحاظ وضعيت تأهل و ميزان تحصيلات تفاوت معناداري بين انگيزه هاي كاركنان فاتب وجود نداشت.