نقش پديده بدحجابي در كاهش امنيت اجتماعي زنان

حجاب و پوشش از جمله بارزترين نشانه فرهنگي و نماد هر ملتي است. رويكرد انقلاب اسلامي ايران نسبت به مسئله حجاب، رويكردي متفاوت است چرا كه مبناي ديدگاه مسئولان كشور نسبت به حجاب در قالب نگاه حكومت اسلامي مي باشد. از مهم ترين مسائل و مشكل هاي كشور ما كه در حال حاضر شامل آسيب هاي اجتماعي است، پديده بدحجابي مي باشد. جمعيت جوان و تنوع طلب و فقدان برنامه ريزي اصولي و منطقي براي مرتفع ساختن اين نيازها از سوي مراكز فرهنگي مسئول، به ويژه شكاف ايجادشده بين نسل جديد و قديم و مقاومت در پذيرش هنجارها و كم رنگ شدن باورها و ارز شهاي ديني و مذهبي در ميان نسل جوان امروز و در نهايت بروز نوعي بحران هويت اين نسل منجر به رو آوردن به بدپوششي، به ويژه در ميان زنان و دختران ايران گشته است. در آية 59 سورة مباركة احزاب خداوند متعال مي فرمايد: « اي پيامبر! به همسران و دخترانت و نيز زنان مؤمنان بگو پوشش هاي خود را برخود فروتر گيرند تاشناخته نشوند و مورد آزار قرار نگيرند كه اين به احتياط، عقل و دين نزديك تر است و خدا آمرزنده مهربان است .» در اين آيه، قرآن به طور صريح و واضح در ارتباط با حجاب سخن مي گويد و از يك پوشش مناسب صحبت مي شود و نه نوع خاص و سليقه اي آن. نوع حجابي كه فرد را از گزند افراد هرزه به دور دارد. بنابر اين، حجاب امينت اجتماعي را به دنبال دارد و آثار حجاب طبق اين آية قرآن عبارت است از: نقش بازدارندگي در مقابل آزار و اذيت هوسرانان، نقش ارزش آفريني حجب و حيا و افزايش ديد انساني به زن و نه ديد ابزاري، استحكام خانواده. در اين مقاله سعي گرديده است تا ضمن تبيين ارتبط حجاب و امنيت اجتماعي و ضرورت حجاب و آثار مثبت آن در ارتقاي امنيت اجتماعي وآثار سوء بدحجاب پرداخته شود و نيز، ريشه يابي علل پديدة بدحجابي، تبعات و پيامدهاي فرهنگي اجتماعي آن مورد بررسي قرار گرفته است.