بررسي عوامل مؤثر بر تعهد سازماني كاركنان ناجا

تعهد سازماني در مديريت و ادبيات علوم رفتاري به عنوان يك عامل كليدي در روابط بين افراد و سازمان ها مطرح مي باشد و بسياري از نظريه پردازان تعهد سازماني را به عنوان عاملي كه وابستگي فرد را به سازمان تقويت مي كند، در نظر مي گيرند. به عقيدة آنان اگر كاركنان با اشتياق به همكاري خود با سازمان ادامه دهند و تلاش كافي براي نيل به اهداف سازمان به عمل آورند، متعهد به سازمان هستند و هر چه تعهد سازماني ارتقا يابد، بي شك عملكرد سازمان نيز به نوبة خود ارتقا مي يابد. اين مهم در نيروي انتظامي به عنوان كليدي ترين سازمان در مسير ارتقاي نظم و امنيت اجتماعي در جامعه مي تواند در مسير تعامل دقيق با مردم و خدمتگزاري بيشتر از جايگاه ويژه اي برخوردار باشد. مقالة حاضر به دنبال آن است تا با بررسي تحقيق ها و پژوهش هاي صاحب نظران اين حوزه، عوامل مؤثر بر تعهد سازماني كاركنان را شناسايي كند. براساس نتايج به دست آمده، كلية عواملي كه براي تعهد سازماني و مسئوليت پذيري حرفه اي اثر مي گذارند را مي توان در سه بخش نظام مديريت سازماني (شامل نفوذ شخصي مدير، مديريت توكيلي، مديريت كارمحور و تجربة فردي)، شالوده سازماني (شامل گسترة سازماني، فضاي سازماني، ساختار سازماني) و ويژگي هاي شخصي فرد (شامل سن، جنسيت، تحصيلات، سابقة سازماني و استنباط از شايستگي هاي شخصي) دسته بندي كرد.