تاثير پذيري اروپا از انديشه هاي نظامي

خاورشناسان اروپا از اواسط سده هفدهم ميلادي به آثار نظامي توجه كردند و كوشيدند شرح زندگي و برگزيده آثارش را به دست خوانندگان اروپايي بسپارند. اين كار به وسيله داربلو فرانسوي آغاز شد و در اوايل سده نوزدهم ميلادي توسط هامر پورگشتال تكامل يافت. در سال 1710 فرانسوا پتي دولاكروا داستان «توران دخت» از منظومه هفت پيكر نظامي را از فارسي به فرانسوي ترجمه كرد. همين ترجمه زمينه ساز آثار گوتزي، شيلر و پوچيني قرار گرفت. در سال ۱۷۸۶ در كلكته كتابي با عنوان سفينهٔ آسيايي به چاپ رسيد كه ترجمه بيست حكايت از مخزن الاسرار نظامي را نيز شامل مي شد. اين ترجمه توسط سر ويليام جونز، نخستين معرف نظامي به انگليسي صورت گرفت. و نخستين شناخت آلمان از نظامي به سال 1809 بازمي گردد. در اين سال هامر پورگشتال نمايشنامه اي در دو جلد با نام شيرين نگاشت كه برمبناي خسرو و شيرين نظامي نوشته شده بود. بدين ترتيب در قرن نوزدهم جنبشي در ترجمه اثار نظامي پديد امد و منظومه هاي نظامي به اروپاييان معرفي شد و به تبع ان اثار نظامي منبع الهام برخي از شاعران، نمايشنامه نويسان و موسيقي دانان اروپايي قرار گرفت و آثار متنوعي به اقتباس از منظومه هاي نظامي پديد آمد