بررسي تحليلي تئوري و ويژگي هاي نوول در ادبيات قرون هجده و نوزده آلمان

با توجه به رويكرد نوين در آموزش زبان آلماني و گرايش به استفاده از متون ادبي در كلاسهاي آموزشي به جاي متون روزمره، اهميت آموزش ادبيات روايي به خصوص نوع ادبي " نوول " و نقش مثبت آن در آموختن زبان به دليل ويژگي هاي بي بديل و جذابيتش، آشكارتر مي شود. در ادبيات روايي هر نوع رخدادي كه روايت و تعريف شود، از آن اغلب با عنوان كلي "داستان" ياد مي شود كه موضوعات نوول هم از آن مستثني نمي شوند. اين در صورتي است كه بين "داستان"، "داستان كوتاه"، "نوول " و ديگر انواع ادبي از نظر محتوا تفاوت هاي بسيار وجود دارد. در ادبيات آلمان نيز بسياري از داستان ها بدون توجه به محتوا و ساختار آنها، نوول خوانده مي شوند و در تعريف نوول، به كوتاه تر بودن آن در مقايسه با رمان اكتفا مي شود. اين برداشت سطحي از نوول، شايسته زيباترين و جالب ترين نوع ادبيات روايي نيست. هدف اين مقاله اين است كه با شناساندن زيبايي و خصوصيات واقعي نوول، برداشت و ذهنيت خوانندگان متون ادبي در اين خصوصي اصلاح و علاوه بر استفاده از اين متون در آموزش زبان آلماني، زمينه اي ايجاد شود كه اين نوع بي نظير ادبي از انزواي موجود بيرون آيد و خوانندگان زيادي به مطالعه نوول روي آورند.