بررسي بينامتني خواب و بيداري در هزار و يكشب و رمان بيداري فينيگان ها اثر جيمز جويس

جيمز جويس با مطالعهٔ ادبيات كهن و فرهنگ كشورهاي متفاوت، به خصوص ايران، اثري جاودانه يعني رمان بيداري فينيگان ها را خلق كرده است كه هيچ پاياني در مراحل خواندن روايت هاي آن متصور نيست. او با در هم آميختن قصه هاي ايراني هزار و يكشب با فرهنگ و قصه هاي انگليسي نوعي بينامتنيت جذاب با نقل قول هايي بدون علائم نقل قول بين اين دو اثر خلق كرده است كه خواننده را درگير بازي كلامي جديدي مي كند. در اين مقاله به كمك نظريات رولاند بارت و جوليا كريستوا و با بهره گيري از نظريات بينامتنيت، ردپاي هزار و يكشب شهرزاد را در بيداري فينيگان هاي جويسي جستجو مي كنيم. ضمنا اين مقاله نشان خواهد داد كه چگونه حوادث درون از الگوهاي خواب و بيداري شهرزاد تبعيت مي كند تا شخصيت هاي درون قصه را از خواب غفلت رهانيده و به بيداري و دانش برساند. جويس براي خوانندگانش يك معماي هزار تويي در روايت جديدش طراحي مي كند كه شب ها، حتي بيش از هزارويكشب، آن ها را سرگرم كند و به آنان توانايي داوري بين خواب و بيداري را بدهد. در نتيجه اين افق دانش جديد خوانندگان مي آموزند تا با فرهنگ هاي ديگر تعامل داشته باشند و سعي در برقراري ارتباط با آن ها نمايند.