خوانش فوكويي دو اثر جي.دي.سلينجر

مقالهٔ حاضر به بررسي دو داستان روزي خوش براي موز ماهي و دوران آبي دو دوميه اسميت اثر جي. دي. سلينجر از منظر ميشل فوكو مي پردازد. سلينجر نويسنده اي آمريكايي است كه آثارش توجه خوانندگان زيادي را در سراسر جهان به خود جلب كرده است. در اين مقاله تلاش كرده ايم با تحليل اين دو اثر از ديدگاه فوكو، چگونگي كنترل كردن افراد در جامعه توسط قدرت و تأثير آن بر روابط انسانها و شكل دادن به اين روابط را بررسي كنيم. مفهوم نهادهاي تربيتي يا نهادهاي اجتماعي كه از مفاهيم اصلي نظريهٔ فوكو است را در اين دو داستان بررسي مي كنيم. ديگر مفاهيم قابل بحث عبارتند از گفتمان، زيست - سياست و قدرت. فوكو بر اين باور است كه نهادهاي اجتماعي كنترل ذهن و جسم افراد را در اختيار گرفته و آنها را شكل مي دهند. در داستان روزي خوش براي موز ماهي، نهاد اجتماعي بيمارستان، گفتمان پزشكي و كاربرد آن در طبقه بندي افراد به دو دستهٔ عادي و غيرعادي و چگونگي تأثيرپذيري افراد از نهادهاي اجتماعي را بررسي كرده ايم. در داستان دوران آبي دو - دوميه اسميت كنترل قدرت بر رفتار و روابط مردم از طريق نهادها و نمايندگان شان را تحليل كرده ايم.