تبييني بر تأثير گسترش روزافزون حاشيه نشيني بر امنيت پايدار (شهري)

يكي از عوامل برهم زننده امنيت پايدار كلانشهرها كه تهديدي جدي در زمينه تحقق امنيت پايدار آنها به شمار مي رود، معضل حاشيه نشيني است كه زاييده برنامه ريزي هاي نامناسب اقتصادي و اجتماعي مي باشد. امروزه، امنيت پايدار به عنوان رويكرد غالب برنامه ريزي هاي امنيت پذيرفته شده است. تأكيد اصلي اين رويكرد، به عنوان رويكردي جامع و چند وجهي، به شناسايي عوامل برهم زننده امنيت در محيط، اوضاع و احوال پيرامون و در مرحلة بعد، تدوين برنامه هاي كاربردي جهت رفع آنهاست. در اين خصوص، با توجه به اهميت حركت كلانشهرها در مسير امنيت پايدار كه به نوعي نيز تضمين كننده توسعه پايدار آنها نيز مي باشد، در پژوهش حاضر ابتدا با ارائة تعاريفي از رويكرد امنيت پايدار و اهميت آن، سعي گرديده است كه معضل حاشيه نشيني، ابعاد آن و تأثيرهاي منفي آن در ناپايداري امنيتي نيز شناسايي گردد و مورد كنكاش قرار گيرد و در نهايت نيز، راهكارهايي كاربردي براي حل اين معضل و حركت در مسير امنيت پايدار كلانشهرها ارائه شود. اين پژوهش از نوع بنيادي كاربردي بوده و روش توصيفي جهت انجام آن استفاده شده و گردآوري اطلاعات نيز با بهره گيري از روش اسنادي انجام گرفته است. نتايج پژوهش نشان مي دهند كه حاشيه نشيني مانعي عمده در زمينه تحقق امنيت پايدار و به تبع آن، توسعه پايدار كلانشهرهاست كه حل آن در ابتدا در گرو حل ريشه اي عوامل به وجود آورنده، تغيير ديد مديران و برنامه ريزان و بينش و برنامه ريزي هاي بلند مدت و واقع گرايانه مي باشد.