طراحي آموزشي مبتني بر رويكردهاي تلفيقي جاي پاي يادگيري تلفيقي در مدرسه

طراحي آموزشي از جمله عبارات آشنا در برنامه درسي است كه مطابق آن شيوه و رويكرد خاصي براي تعيين مسير آموزش تعيين مي شود. اما از دهه هاي گذشته، بر اساس تغييرات اساسي كه در اين حوزه رخ داده است. عبارات ديگري همچون طراحي محيط هاي يادگيري، طراحي فضاهاي يادگيري و نيز طراحي مراكز يادگيري به ميان آمده اند كه هر كدام نشان دهنده رويكردي نوين به طراحي آموزشي و گستردگي اين حيطه اند. هر چند تاريخچه طراحي آموزشي نشان مي كشد اين واژه اولين بار در فاصله سال هاي ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰ ميلادي، به صورت نظام مند در زمينه هاي نظامي و تجاري تبيين شده است. اما پس از آن متخصصان حوزة تعليم و تربيت و آموزش و پرورش مدل هاي گوناگوني نيز طراحي و تدوين كردند. اين در حالي است كه امروزه رويكردهاي متنوعي با عنوان هاي طراحي آموزشي تلفيقي از دل اين مدل ها استخراج شده و مورد توجه برنامه ريزان قرار گرفته اند. با اين نگاه. آيا مدارس مي توانند با عنايت به برنامه درسي ملي، به طراحي محيط ها و فرصت هاي يادگيري شسته بزنند كه مطابق آن، يادگيري دانش آموزان بر مبناي رويكردهاي تلفيقي انجام شود؟ پاسخ به اين پرسش محور نوشته پيش روست.