حقوق ؛ واقعيت يا اعتبار (ماهيت حقوق)

(LAW: A REALITY OR A CREDIBLE (THE NATURE OF LAW

به نظر مي رسد علاوه بر آنكه بايد به جاي «فلسفة حقوق»، از «فلسفه ­هاي حقوق» سخن گفت و مباحث آن را با عنايت به تفاوت هاي زياد ماهوي موضوعات در حقوق خصوصي با حقوق عمومي مطرح كرد، بايد حقوق را از منظري اساسي تر كه مبناي ساير مباحث قرار مي گيرد، نيز بررسي كرد كه عبارت است از شناخت حقوق از ديدگاه «وجودشناسي». وقتي عالم حقوق را اعتباري و در مقابل عالم واقعي تلقي كنيم و آن را از واقعيت خارج بدانيم، استدلال هايي كه در علم واقع معقول شناخته نمي شود، در عالم حقوق مجاز شمرده خواهد شد و اين به معناي «علم» محسوب نشدن حقوق و به اصطلاح قراردادي وصف شدن آن و عدم التزام به قواعد «شناخت» و «علم» در تحقيقات حقوقي خواهد بود. آنچه در اين مقاله مورد بررسي و تأملات عميق تر قرار خواهد گرفت، ميزان صدق و كذب گزاره مشهور «اعتباري» بودن حقوق است.

It seems that in addition to the point that instead of “Philosophy of Law” we should say of “Philosophies of Law”, and discuss its issues according to many natural differences of them in private and public law, we should study law in a more basic viewpoint which is the basis for the other topics, and that is cognition. When we consider law as credible, contrary to the reality, the ratiocinations which are not considered as reality in real world, are permissible in law ambit. It means that law is not considered as knowledge, and it is described as credible, and also it means there are no obligations toward cognition and science in law studies. What is deeply deliberated here is the rate of truth and falsehood of the known statement of credibility of law.