انسان جديد و مسئله مرگ : نگاهي به نظريه اليزابت كوبلر راس

The Modern Human and the Problem of Death: A Study of Elisabeth Kubler-Ross' Theory

در سال 1955 جفري گورر جامعه جديد غرب را متهم كرد كه از اعتراف به واقعيت مرگ خودداري مي ورزد. از نگاه وي، در جامعة جديد غرب مرگ امري ممنوعه تلقي مي شود، يعني چيزي كه بايد از انظار مخفي نگاه داشته شود، از آن بحثي نشود و حتي الامكان از آراي عمومي زدوده گردد. انسان جديد با تجاهل نسبت به مرگ و مردن مي كوشد تا آن را از خود دور كند. مراكز پزشكي و نيز مؤسسات كفن و دفن هم به تقويت چنين نگرشي مي پردازد و سعي دارند نشان دهند كه در زندگي انسان مرگ از حقيقت و واقعيت اساسي برخودار نيست. اليزابت كوبلر راس از جمله انديشمنداني است كه معتقداند اين طرز تلقي ‌بايد تغيير كند و انكار مرگ بايد جاي خود را به پذيرش و قبول مرگ بدهد. كوبلر راس كار خود را با انتشار كتاب در باب مرگ و مردن (1969م) آغاز كرد. وي در اين كتاب با استناد به مشاهدات تجربي مدعي شد كه بيماران در آستانة مرگ به هنگام اطلاع از مرگ خويش، در جريان فرآيندي پنج مرحله اي قادر به پذيرش مرگ خود مي شوند. اين مراحل عبارتند از: انكار، خشم، چانه‌زني، افسردگي و در نهايت پذيرش. اين نظريه از زمان طرح آن مورد نقدهاي فراوان قرار گرفت كه از جمله آنها مي توان به عدم توجه به پژوهش هاي قبلي صورت گرفته در زمينه مرگ، وجود ابهام در مراحل پنجگانه، محدوديت در روش جمع آوري اطلاعات، عدم توجه به تفاوت هاي فردي و نيز تأثير محيط بر فرد و نظاير آن اشاره كرد. به رغم نقدهاي وارد شده، نظريه كوبلر راس تأثير بسزايي بر مطالعات و مباحث مرگ شناسي و نيز رهيافت هاي اتخاذ شده در مواجهه با مرگ داشته است، تا آنجا كه امروزه كوبلر راس را بزرگ ترين مرگ شناس معاصر مي شمارند.

In 1955 Geoffrey Gorer condemned the new western society to avoid acknowledging the reality of the death. For him in the new western society death is thought of as a forbidden thing, namely something that should to be hidden and laid aside from the public opinion. The new man by feigning ignorance of the death and dying, try to make it far from him or her. Medical centers and burial institutions support this attitude and attempt to show that in human’s life the death does not enjoy of any essential reality. Elisabeth Kubler-Ross was one of the thinkers that believe that this attitude should to be change and that the denial of death is placed by its acceptance. Kubler-Ross begun her work by the book On Death and Dying (1969). In her book, by appealing to empirical observations, she claims that terminally ill patients when are faced with the reality of their impending death, through a mechanism of five stages can arrive at the acceptance of their death. These stages are denial, anger, bargaining, depression, and eventually the acceptance. This theory or model from the time of its appearance was the subject of many critiques such as not making use of previous researches done on the topic of death and dying, ambiguity in the five stages, limitations of method of gathering information, not to pay attentions to individual differences and also to the impact of environment on the person. However, Kubler-Ross' theory played a crucial role in the field of thanatological studies and debates so that nowadays she is known as the greatest cotemporary thanatologist.