عنوان مقاله :
آراء سعدالدين حمويي در عرفان نظري
عنوان به زبان ديگر :
The Thoughts of Saʿd al-Dīn Ḥammuyyī on Theoretical Mysticism
پديد آورندگان :
نوري، عاليه دانشگاه آزاد اسلامي تهران - واحد علوم و تحقيقات , شمس، محمدجواد دانشگاه بين المللي امام خميني , فعالي، محمدتقي دانشگاه آزاد اسلامي تهران - واحد علوم و تحقيقات - گروه عرفان اسلامي
اطلاعات موجودي :
دوفصلنامه سال 1395 شماره 20
كليدواژه :
سعدالدين حمويي , عرفان نظري , وجودشناسي , وحدت وجود , اصالت وجود , احكام وجود
چكيده فارسي :
نوشتار حاضر جستاري است در باب آراء عرفاني عارف نامدار سده هفتم هجري قمري، شيخ المشايخ سعد الدين محمّد بن معين الدين (مؤيد الدين) محمّد بن حمويي بحرآبادي جويني (587-649/650ق) از خاندان شافعي مذهب حمويي كه در مدّت چهار صد سال در ايران، مصر و شام منشأ خدمات مؤثر مادي و معنوي بودند. سعد الدين حمويي از عارفان طريقت كبرويّه و در سلك مريدان برجستة شيخ نجم الدين كبري و در شمار نخستين صوفيانيست كه با اعتقاد به ولايت ائمّة معصومين(ع) به عنوان اولياء مطلق الهي، گرايشات شيعي داشته است. آثار و تأليفات وي پرشمار، و اغلب مشتمل بر سخنان رازآميز، ارقام، دواير، أشكال هندسي و اصطلاحات خاصّي است كه گاه فهم و حلّ آنها دشوار مي نمايد. از آنجا كه بيشتر تأليفات او به زبان عربي است و مشرب تأويلي دارد، هنوز در قالب نسخ خطي باقي مانده و استخراج آراء عرفاني وي در هر دو حوزة نظر و عمل را دشوارياب نموده است. اين مقاله در حوزه عرفان نظري با بررسي مهمترين آثار وي همچون رسالة محبوب الأولياء، في علوم الحقايق و حكم الدقايق، لطائف التوحيد في غرائب التفريد و المصباح في التصوف، و نيز توجه به آثار مريد برجسته اش عزيز الدين نسفي، به مقوله وجود شناسي و تبيين احكام وجود اعم از وحدت شخصي وجود و تمثيلات آن، اصالت وجود و تشكيك وجود از منظر عارف حمويي پرداخته و براي تبيين بهتر، گاه با آراء عرفاني شيخ اكبر محي الدين عربي - عارف هم روزگار شيخ حمويي كه مناسبات و مكاتبات ميان ايشان در تاريخ تصوف به ثبت رسيده - سنجيده و بيان داشته است.
چكيده لاتين :
Saʿd al-Dīn Ḥammuyyī, the well-known mystics of the 7th/13th century, was from a Shāfi'ī family who have had a long history (about 400 years) in Egypt and Syria. Saʿd al-Dīn belonged to the Kābravi Order and was one of the prominent disciples of Shaikh Nadjm al-Dīn Kubrā. He was one of the first Sufis who explicitly confirmed the absolute sainthood of Shiite Imāms. He wrote several books and treatises contained mysterious sayings, mathematical figures and shapes and full of mystical terms, these materials are sometimes hard to understand. Most parts of his writings are unpublished and still preserve in manuscript form in the libraries and it is one of the serious obstacles to survey his mystical thoughts. In this article we review some of his main treatises such as Maḥbub al-ʾaulīā, fī Ulum al-Ḥaqāyiq va al-Daqāyiq, Lataʾif al-Tawḥīd fī Gharāʾib al-Tafrīd and al-Miṣbaḥ fī al-Taṣawwuf. Moreover we survey the words of his distinguished dispel, ʿAzīz al-Dīn Nasafī. We try to describe his teachings on ontology especially his ideas about the theories of oneness of Being, basicality of Being and modulation of existence. We also compare some of his teachings with his contemporary mystic, Muḥī al-Dīn Ibn al-ʿArabī.
عنوان نشريه :
پژوهشنامه اديان
عنوان نشريه :
پژوهشنامه اديان
اطلاعات موجودي :
دوفصلنامه با شماره پیاپی 20 سال 1395