بررسي جايگاه مفهوم سرمايه اجتماعي در پارادايم‌هاي سه‌گانه توسعه (نوسازي، وابستگي، نظام جهاني)

The investigation of social capital concept in triple paradigms of development (modernization, dependence, global system)

اين نوشتار مي كوشد به اين پرسش پاسخ دهد كه در كدام يك از پارادايم هاي اصلي توسعه (نوسازي، وابستگي و نظام جهاني)، به مفهوم سرمايه اجتماعي و مولفه هاي آن توجه شده است؟ براي پاسخ به اين پرسش، ابتدا تعريفي جامع از سرمايه اجتماعي ارايه مي شود. سپس با در نظر گرفتن اين تعريف و با روش توصيفي- تحليلي و با ابزار جمع آوري اطلاعات و داده ها از منابع موجود كتابخانه اي، آثار برجسته ترين انديشمندان اين سه پارادايم بررسي مي شود. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه سرمايه اجتماعي، در گرايش هاي متاخر پارادايم نوسازي به دليل نگرش معطوف به نيروها و عوامل داخلي (درون‌نگري) و اهميت دادن به متغيرهاي فرهنگي و اجتماعي در روند توسعه كشورها، تا حدي مورد توجه قرار گرفته است. اهتمام نسبي پارادايم نوسازي به مفهوم سرمايه اجتماعي، از نقاط قوت آن محسوب شده و تداوم آن در عصر طلايي سرمايه اجتماعي را ممكن كرده است.

this paper tries to answer this question that in which of the main development paradigms (modernization, dependence, global system), the concept of social capital and its constituents have been given attention? For answering this question, first of all, the comprehensive definition of social capital is presented. then considering this definition and through definition and analytic method, and via the data gathering instruments in existing librarian sources ,the writings of most prominent intellectuals of these paradigms are studied. The findings of the research shows that the social capital in recent tendencies of modernization paradigm, because of the attitude toward faculties and internal factors(introspection) and emphasizing social and cultural variables in the development procedure of countries, has been focused to some extent. The relative commitment of modernization paradigm toward social capital, can be considered as its forte (strong point) and make its endurance possible in golden age of social capital.