بازتاب «ديگري غربي» در رمان "شمس و ليل" نوشته ي محمود تيمور

اصدا «الآخر الغربي» في روايه "شمس و ليل" لمحمود تيمور

برخورد و روابط ميان سرزمين ها در زمينه هاي گوناگون از ديرباز ديده مي شود كه باعث تاثيرپذيري از يكديگر شده كه گاهي نيز تاثيرپذيري اين برخوردها در ادبيات بازتاب مي يابد. گرايش به «غرب» يا به نوعي «ديگري غربي» در نوشته هاي ادبي نويسندگان معاصر شرق و از جمله ادب تازي به چشم مي خورد. پرتو اين گردباد سرسخت در نوشته هاي بي شمار و به ويژه كتاب «شمس و ليلِ» محمود تيمور (فوت: 1973م)، داستان نويس معاصر مصري با سفرش به دنياي غرب، نمود بسياري دارد. جستار كنوني به گونه اي است كه ابتدا كلياتي درباره ي «ديگري غربي» و همچنين تيمور ذكر نموده و در ادامه به بررسي مراحل تاثيرپذيري نويسنده از «ديگري غربي» پرداخته است. نگارندگان نشان مي دهند كه اين اديب مصري چه مراحلي از تاثيرپذيريِ «ديگري غربي» را پشت سر گذاشته؛ به گونه اي كه ابتدا شيفتگي تام او به غرب، سپس بازگشت از اين غرب زدگي، همچنين گزينش حد ميانه ي اين دو و سرانجام بازگشت او به سرچشمه ي تمدن پيراسته ي عربي، اسلامي، شرقي و دستِ رد زدن بر جوانبي از فرهنگ تجملاتي غرب را بازنمود مي نمايند.