زنانگيِ نوشتار: ديباچه اي بر روش شناسي نسبت زبان و جنسيت

Gynesis: Introduction to methodology of language and gender relations

«زنانگي نوشتار» برساخته اي است كه اين قلم در گفت وگو با مفهوم «توشتار زنانه» الن سيزو، منتقد فرانسوي پيشنهاد كرده است. اين اصطلاح برخلاف نوشتار زنانه، از يك شيوهٔ قوام يافته نوشتار سخن نمي گويد، بلكه زمينه ها و كليت نوعي شيوهٔ نگارش را پيشنهاد مي كند كه مي كوشد خود را به استناد هويت زنانه تعريف كند. براساس اصطلاح «توشتار زنانه» به عنوان امر مفروض نوعي شيوهٔ نگارش خاص زنان، مقالات متعددي نوشته شده و در نشريات معتبر فارسي زبان چاپ شده است. مقالهٔ حاضر، ضمن رذ چنين پيش فرضي، مي كوشد نشان دهد كه نگاهي ديگر به نسبت زبان و جنسيت، هرگونه الگوي پيشيني را كه كاربرد شماري از صورت هاي آوايي و واژگاني را نمود زبان زنانه تلقي مي كند، با ديده ترديد مي نگرد، ضمن آنكه توضيح ميدهد كه آنچه اصطلاحاً «نوشتار زنانه» نام گرفته، نوعي گزينش زباني بافت محور است كه مستند به پيشينه اي نگارشي و مقتضيات اجتماعي- فرهنگي است و به اين اعتبار تعيين مجموعه اي از مختصات كلان ساختاري و ژرف ساختي به حساب مي آيد.

Gynesis is a concept related to gender studies that can be seen more as a practical term compared to Cixous’s “l’ecriture feminine” which is a maximal and idealistic concept. Gynesis is mainly concerned with the general principles of a writing that tends to meet the needs of women self-identification. The present article rejects this assumption that “l’ecriture feminine” is a pre-shaped linguistic framework that can be materialized by definite sets of phonological and morphological patterns; meanwhile, it strongly believes that gynesis can be seen as the first step to a long way that desires to end in l’ecriture feminine.