قابليت شناخت گردشگري كشاورزي با تكيه بر محصولات انگور و زعفران (مطالعه موردي: روستاهاي بخش مركزي شهرستان كاشمر)

اگر گردشگري با كار كشاورزي كه نياز و معروف همه هست مرتبط شود باعث به وجود آمدن زيرشاخه اي از گردشگري به نام گردشگري كشاورزي خواهد شد، كه نياز به سرمايه و زيرساخت هاي كلان ندارد و مي تواند باعث توسعه ، رونق كشاورزي و روستا شود. در كنار گردشگري كشاورزي توسعه گردشگري روستايي و ديگر شاخه هاي گردشگري مربوط به روستا همراه خواهد بود. گردشگري كشاورزي باعث حفظ و توسعه اوليه ترين عامل شكل گيري روستا يعني كشاورزي مي شود. اين مقاله در تلاش است زمين هاي كشاورزي محصولات انگور و زعفران را عاملي موثر براي برگزاري گردشگري كشاورزي روستاهاي بخش مركزي شهرستان كاشمر معرفي نمايد. چنان كه اين دو محصول باعث ايجاد دو فصل مجزا براي گردشگري در حيطه كشاورزي هستند. وجود دشت هاي پهناور زعفران، باغات پهناور انگور و مراحل كاشت و داشت و توليد فرآورده هاي خشكبار و مواد غذايي از انگور و برداشت زعفران خود جاذبه اي شگرف براي دوستداران طبيعت و كشاورزي مي باشد. پژوهش حاضر با بهره گيري از تحقيقات توصيفي، استادي، ميداني و تحليل آماري ( توصيفي- تحليل عاملي اكتشافي و آزمون هاي مختلف) موجود در نرم افزار spss و Excel در جهت شناخت ظرفيت هاي گردشگري كشاورزي محصول انگور- زعفران روستاهاي بخش مركزي شهرستان كاشمر مبادرت ورزيد. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده ها و تحقيقات ميداني اين مهم بود كه: منطقه مورد مطالعه قابليت شناخت براي ايجاد گردشگري كشاورزي با تكيه بر محصولات انگور و زعفران را ندارند، ولي با توجه به مصاحبات همراه با كار ميداني پرسشنامه عدم شناخت روستاييان كشاورز، سطح سواد پايين و درك كم آنها از گردشگري و به ويژه گردشگري كشاورزي بوده است كه در مورد اين ظرفيت بالاي كشاورزي كه بايد با گردشگري همراه شود هيچ گونه شناخت و اطلاعي نداشته اند.