فضيلت اخلاص در اشعار سعدي و مولانا

ادبيات فارسي اقيانوس بيكراني از موضوعات و مفاهيم بلند آرماني و انساني معنوي است و به همين دليل در ميان ادبيات ملل از اهميت ويژه اي برخوردار است. شعر سعدي و مولانا نيز چشم انداز پند و پيام هاي گوناگوني است كه هر يك به تنهايي جلوه اي از بينش منحصر به فرد اين شاعران سترگ ادب فارسي نسبت به دنياي پيرامونشان است؛ آن گونه كه مي توان قلمرو مفاهيم و مؤلفه هاي اخلاقي را در پيام هاي زيبا و ژرف اين شاعران به خوبي بررسي كرد و به كار گرفت. از آنجا كه در دل هر پندي پيامي نهفته است، اين شاعران بر آن بوده اند كه مخاطب خود را به گونه اي به سوي افق هاي رشد و پويايي رهنمون سازند و به همين جهت بسياري از مضامين اخلاقي در شعر اين شاعران بزرگ را مي توان آيين نامه اي براي بهتر زيستن در نظر گرفت. يكي از مهم ترين اركان ادب فارسي، پرداختن به مسائل انساني و آرماني است كه اخلاص از مهم ترين آنها به شمار مي رود. اين پژوهش بر آن است كه مضامين و درونمايه هاي تعليمي (اخلاقي) اخلاص را در شعر سعدي و مولوي براساس اشعار اين شاعران سترگ ادب فارسي ، با تكيه بر آيات و روايات اسلامي و با روش توصيفي – تحليلي بررسي كند.