كليدواژه :
تبديل خلق الله , تغيير خلقت , مسائل نوپيداي پزشكي , مسائل مستحدثه , تغيير دين الله
چكيده فارسي :
رخداد پدیده‌هایی نو‌بنیاد و بی‌سابقه در عرصه‌های گوناگون پزشكی پرسمان‌هایی را پیرامون قانونی یا غیر‌قانونی بودن آن‌ها برانگیخته است. با وجود آنكه یكی از مهم‌ترین ادله فقیهان در این خصوص، آیه تغییر خلقت است كه به دلیل ذمّ مطلق تغییر الهی زمینه اولیه حرمت را فراهم آورده است، برخی اما با تصرف در اطلاق آیه، تغییر محرم را به تغییرات تشریعی اختصاص داده‌اند و در نتیجه به دلیل خروج آن‌ها از مدلول آیه، معتقد به حلیت شده‌اند. در حالی‌كه دلیلی برای خروج تغییرات تكوینی از مدلول آیه وجود ندارد. در مقابل بسیاری از فقیهان عامه به طور كلی حكم به حرمت چنین پدیده‌هایی داده‌اند كه ناشی از عدم تصور دقیق موضوع و برداشت ناصحیح مفهوم تغییر خلقت است. این درحالی است كه می‌توان در ضمن تحفظ براطلاق به حلیت گرایید. این پژوهش به روش توصیفی ـ تحلیلی با استفاده از تفاسیر و روایات به هدف بازشناسی دقیق یكی از مفاهیم كلیدی قرآن، در صدد است با احتراز از هرگونه افراط و تفریط از طریق حفظ ظهور اطلاقی آیه در حد امكان، به تحلیل و بررسی موضوع و متعلق حرمت مذكور در آیه بپردازد، تا با تعیین مناط تحریم، موارد فاقد ملاك از مدلول آیه خارج شوند. زیرا با وجود اطلاق آیه موضوع تحریم نه تغییر «بما هو تغیر» بلكه تغییر «خلق الله» به لحاظ انتساب آن‌ها به خداوند از حیث جنبه صدور است و چون فعل صادر از خداوند مشتمل بر ویژگی كمال‌طلبی و مصلحت‌سنجی و دارای حسن بلكه أحسن است؛ هر تغییری مخالف خصوصیات مذكور باشد ممنوع؛ و مابقی خارج از ملاك تحریم خواهند بود.
چكيده لاتين :
The occurrence of newly-emerged and unprecedented phenomena in various medical fields raises questions as to their legality or illegality. Despite the fact that one of the most important evidences of the jurists in this regard is the verse on alteration of creation, which because of absolute disapproval provides initial ground for
unlawfulness, some, however, by modifying the absoluteness of the verse have dedicated the alteration of the unlawful to the legislative alterations; and as a result have believed in lawfulness because of withdrawal of creational alterations from the referent of the verse, whereas there is no reason for withdrawal of creational alterations from the referent of the verse. In contrast, many of the Sunnī jurists have generally issued legal decisions to the unlawfulness of such phenomena, resulting from lack of accurate conception of the subject and untrue impression about the concept of alteration of creation; whereas it is possible to approve lawfulness while preserving the absoluteness. With the descriptive-analytical method and using interpretations and traditions and with the aim of accurate recognition of one of the key concepts of the Qur’an, the above research intends to analyze and examine the subject (muta‘allaq) of the unlawfulness mentioned in the verse by avoiding going on any extremes and, as far as possible, through preserving the verse’s designative manifestation, so that by determining the yardstick of prohibition (taḥrīm), the instances lacking proof would be excluded from the referent of the verse. Because, despite the absoluteness of the verse, the subject of prohibition is not alteration “in its own right”; rather, it is alteration of “Allah’s creation” due to its attribution to Allah in terms of issuance aspect. And since the action issued by
Allah consists of the feature of perfection seeking and prudence and contains beauty, or rather the most beauteous, thus any alteration opposing the above features is forbidden and the rest are out of prohibition criterion.
