نقش پارك‌هاي علم و فناوري در توسعه نوآوري و فناوري

Science and technology parks (STPs) roles in innovation and technology development

تاسيس مراكز رشد و پارك‌هاي علم و فناوري در دنيا شتاب قابل ملاحظه‌اي داشته است و نقش اين موسسات و كاركردهاي متنوع آنان به عنوان بخشي از زيرساخت‌هاي نوآوري و فناوري در هر كشوري روز‌به‌روز آشكارتر و نمايان‌تر مي‌شود. در اين مقاله مرور كاملي بر ادبيات و تعاريف پارك‌هاي علم و فناوري، انكوباتورها و مراكز رشد و نيز كاركردهاي آن‌ها در نقاط مختلف از ديدگاه‌هاي متفاوت صورت گرفته است. با جمع‌بندي يافته‌هاي پژوهش‌هاي مرتبط با اين زمينه، مي‌توان به مزاياي ايجاد پارك‌ها و اثرات آن بر توسعه فناوري و نوآوري از منظر «سازماني» (شركت‌هاي دانش‌بنيان) به شكل‌گيري سريع شركت‌هاي دانش‌بنيان، تجاري‌سازي ايده‌ها و سهولت در جذب تسهيلات مالي مورد نياز و نيز از منظر «منطقه‌اي و كشوري» به ارتباط مداوم دانشگاه و صنعت، حفظ و اشتغال‌زايي نيروي انساني متخصص در كشور، انتقال فناوري كاربردي و بهبود فضاي كسب و كار و كارآفريني اشاره كرد.

Establishing science and technology parks (STPs) and Incubators has had a considerable acceleration in the world because of their key role and functions of developing innovation and technological infrastructures in all countries. In this paper the authors try to conduct an appropriate survey on STPs and incubators’ literature and definitions and their functions from various perspectives. By concluding research findings in this field, advantages and effects of STPs on innovation and technology could be realized from two perspectives: Organizational one covering quick establishing of knowledge-base firms, commercialization of technological ideas and ease in absorbing capital and financing tools, and regional and national one like continuous relationships between universities and industries, creating job opportunities for local experts, transferring functional technologies and improvement of business environments and entrepreneurship.