تحليل موقعيت مولفه هاي مديريت دانش در سازمان جهاد كشاورزي استان مازندران

Agricultural Knowledge Management Component Stance Analysis in Mazandaran Agricultural Organization, Iran

برای اینكه سازمان‌‌ها بتوانند كارایی لازم را داشته باشند، باید حول محور علم و دانش فعالیت كنند. دانش به عنوان منبعی برای بقای سازمان‌ها به‌شمار می‌آید و شرط موفقیت سازمان‌ها دست‌یابی به دانش جدید در همه‌ی سطوح و حركت به سمت سازمانی دانش بنیان است. هدف این پژوهش نیز بررسی وضعیت فرایند مدیریت دانش كشاورزی و رتبه بندی مولفه‌های آن (تولید دانش، ذخیره و بازیابی دانش، انتقال و تسهیم دانش، كاربرد دانش) در سازمان جهاد كشاورزی استان مازندران است. این پژوهش از نظر نوع جزو تحقیقات كاربردی و از نظر روش جزء تحقیقات توصیفی- تحلیلی است. جامعه‌ی آماری پژوهش همه‌ی مدیران و كارشناسان جهادكشاورزی استان مازندران در بخش‌های مختلف شامل زراعت و باغبانی، دام و طیور، كرم ابریشم و زنبور عسل، شیلات و آبزیان و جنگل و مرتع به شمار 65 تن میباشد. درآغاز، اطلاعات مربوط به مولفههای چهارگانه مدیریت دانش كشاورزی با استفاده از پرسشنامه‌ای با طیف پنج قسمتی لیكرت گردآوری و آن‌گاه وجود تفاوت معنی‌دار در فرآیند مدیریت دانش كشاورزی بین چهار زیربخش اصلی سازمان با استفاده از آزمون كروسكال والیس مورد آزمون قرار گرفت. نتایج به‌دست آمده از آزمون‌ها نشان داد كه تفاوت معنی‌داری در میانگین فرایند مدیریت دانش كشاورزی بین سه زیر بخش زراعت و باغبانی، دام و طیور، كرم ابریشم و زنبور عسل و جنگل و مرتع وجود دارد ولی در زیر بخش شیلات و آبزیان تفاوت معنی داری با دیگر بخش‌ها ندارد. در نهایت به‌منظور اولویت‌بندی مولفه‌های مدیریت دانش كشاورزی از روش تاپسیس استفاده شد. نتایج حاصل از تاپسیس نشان دادند كه در فرآیند مدیریت دانش كشاورزی هرچه سازمان جهاد كشاورزی از حلقه تولید دانش به سمت كاربرد آن پیش رفته است این فرآیند ضعیف تر عمل كرده است. لذا اتخاذ تدابیری برای درونی كردن سودمندی‌های ناشی از تولید دانش در سازمان و كل بخش كشاورزی استان ضروری بنظر می‌رسد.

To work efficiently, organizations should act around the axis of science and knowledge. Knowledge is considered as a source of organizations’ survival and new knowledge is prerequisite for organization’s success at all levels. The current research aims to examine the status of agricultural knowledge management process and to prioritize its elements (Knowledge Creation, Knowledge Storage, Knowledge Transfer and Knowledge Application) in the Agricultural Organization of Mazandaran province. Statistical population consisted of all managers and experts of Agricultural Organization of Mazandarn (65) in subsectors of agriculture including “agronomy and horticulture”, “livestock, poultry, sericulture and apiculture”, “fisheries and aquaculture” and “forest and grassland” . First, statistics related to agricultural knowledge management elements were gathered using a likert 5 scale questionnaire and then, the state of these elements in different subsectors was analyzed by Kruskal-Wallis test. The results show that there is a significant difference in agricultural knowledge management process between the subsectors of “agronomy and horticulture”, “livestock, poultry, sericulture and apiculture” and “forest and grassland”. However, there is no significant difference in agricultural knowledge management process between “Fisheries and aquaculture” and other subsectors. Finally, TOPSIS technique was used in order to prioritize the components of knowledge management. The results showed that knowledge management process gets weaker as the Agricultural Organization moves from knowledge creation towards knowledge application. So, making policies seems necessary to internalize the benefits of knowledge creation within the Agricultural Organization and agricultural sector in Mazandaran province.