مطالعه تطبيقي اجراي اجباري عين تعهدات قراردادي در حقوق ايران، انگليس، فرانسه و كنوانسيون بيع بين المللي كالا مصوب 1980 وين

Comparative study of compulsory enforcement of contractual obligations in Iranian, English and French law and the Convention on the International Sale of Goods Act 1980 of Vienna

درحقوق قراردادها بخصوص در عرصه حقوق تجارت و تجارت بين الملل، اجراي به موقع تعهدات قراردادي از اهميت بسزايي برخوردار است، لذا مهم‌ترين دغدغه طرفين قرارداد و همچنين قانونگذاران عدم پايبندي به اجراي قرارداد و خلف وعده يكي از طرفين قرارداد محسوب مي‌شود، از اين روست كه در صورت استنكاف متعهد از اجراي تعهد قراردادي، بايد ديد متعهدله از چه ضمانت اجرايي براي نيل به اهداف قراردادي خود مي‌تواند برخوردار باشد. راه حل نظام‌هاي حقوقي در اين باره متفاوت است، درپاره اي از نظام‌هاي حقوقي اصل اولي الزام متعهدبه اجراي عين تعهد مي‌باشد و درصورت تعذر اجبار راهكار فسخ و يا پرداخت خسارت مطرح مي‌گردد. و دربرخي از نظام‌هاي حقوقي تفكر و رغبت اولي به سوي جبران خسارت بوده و به صورت استثنايي الزام متعهد به اجراي عين تعهد مطرح مي‌باشد، و در نهايت، در گروه ديگري از نظام‌هاي حقوقي، متعهدله مخير بين درخواست اجراي تعهد و فسخ قرارداد و اخذ خسارت مي‌باشد و كنوانسيون بيع بين المللي كالا كه ثمره 50 سال تلاش حقوقدانان است نيز به نحو نامطلوبي مسأله را مطرح نموده و طرفين قرارداد را در وادي حيرت رها نموده است. (داراب پور، 1379: 191) نظام‌هاي حقوقي ايران، انگليس و فرانسه كه هركدام يكي از ديدگاه‌هاي سه گانه فوق را دارند به همراه كنوانسيون بيع بين المللي كالا مصوب 1980 وين كه علي القاعده آوردگاه تفكرات حقوقي نظام‌هاي حقوقي جهان است، مدنظرما درمطالعه و بررسي تطبيقي اين نوشتار مي‌باشد، بنظر مي‌رسد حاصل مطالعه و ارزيابي تطبيقي نظام‌هاي حقوقي مذكور مي‌تواند افزون برآگاهي نسبت به ميزان كارآمدي هركدام از آن‌ها، ما را به سمت ارائه پيشنهاداتي هم در حقوق ايران و هم در كنوانسيون بين المللي بيع كالا، جهت نزديك تر شدن راهكارها در زمينه اجراي اجباري عين تعهدات قراردادي به هنگام نقض قراردادها باشد.

In the law of contracts, especially in the field of commercial law and international trade, the timely enforcement of contractual obligations has great importance, so the most important concern of the parties of contract and also lawmakers is considered lack of commitment to the implementation of the contract and the breach of promise of one of the contracting parties, this is because in case of refusal of committed from the enforcement of contractual obligation should be considered that the obligee can have what sanction to achieve the contractual goals. Solution of legal systems in this regard is different. In some legal systems, the first principle is requiring committed to the enforcement of the commitment and in the case of impossibility of force, the solution of termination or compensation is considered. And in some legal systems, thinking and willingness is towards the compensation and for exceptional, the requirement of commitment to carrying out the commitment is raised and finally, another group of legal systems, the obligee is chooser between the enforcement of commitment and termination of contract and compensation and the Convention on the International Sale of Goods, which is the result of 50 years of effort of lawyers unpleasantly raised the issue and has left the parties of contract surprisingly (Darabpour, 2000: 191) Legal systems of Iran, Britain and France that each has one of the three comments above with the Convention on the International Sale of Goods Act 1980 that as a rule is legal thinking of legal systems of the world, is our goal in studying and comparative analysis of this article, it seems the result of studying and comparative evaluating of legal systems also can increase knowledge about the effectiveness of each of them and lead us to provide recommendations in Iranian law and in the Convention on the international sale of goods for closer strategies in the context of compulsory enforcement of contractual obligations when violation of the contracts.