واكاوي روابط خارجي ايران و پاكستان در پرتو نظام بين‌الملل طي سال‌هاي 1979-1947م.

Analysis of Iran-Pakistan Relations in the Context of the International System

پاكستان در 14 اوت 1947 از تقسيم شبه قارة هند در جوار مرزهاي شرقي ايران پديد آمد و ايران نخستين كشوري بود كه آن را به رسميت شناخت و در سال‌هاي بعد، عهد­نامة مودت، مرزي، استرداد مجرمين و توافقات فرهنگي با آن كشور منعقد كرد. در اين پژوهش بر مبناي روش توصيفي- تحليلي و شيوة جمع‌آوري اطلاعات كتابخانه‌اي و مبتني بر اسناد و مدارك تاريخي، عوامل مؤثر بر روابط خارجي دو كشور ايران و پاكستان در سه سطح روابط اقتصادي، سياسي و فرهنگي از زمان استقلال پاكستان تا پيروزي انقلاب اسلامي ايران بررسي و تحليل شده است. سطح روابط دو كشور تحت تأثير نگراني­هاي امنيتي پاكستان و ساختار نظام دوقطبي، بالا بود. دو كشور همزمان وارد پيمان بغداد- سنتو شدند و هر دو از اركان سه­گانه در تشكيل سازمان همكاري عمران منطقه­اي بودند، همچنين روابط فرهنگي نيز در سطح گسترده‌اي قرار داشت. با اين حال، با وجود روابط گسترده سياسي- فرهنگي، به سبب وجود اقتصاد مشابه و نه مكمل، روابط اقتصادي دو كشور در قالب چند توافقنامه باقي ماند.

On 14 August 1947 the partition of India officially took effect and Pakistan was born as an independent nation. Iran was the first country to recognize the new state, and in later years signed treaties of amity, border treaties, extradition treaties and cultural agreements with the newly independent Pakistan. The current research draws on historical and library archives and employs descriptive-analytical method to analyze the factors bearing upon Iran-Pakistan relations on economic, political and cultural levels from the independence of Pakistan to the Islamic Revolution. Pakistan’s security concerns and the structure of the bipolar system drove the two countries ever closer to forge high-level relations. The two countries joined Baghdad-CENTO Pact and constituted two of three three pillars of regional development organizations. Furthermore, cultural relations were extensive. Despite extensive political and cultural relations between Iran and Pakistan, as a result of similar, and not complementary economic structure, their relations remained limited to a number of bilateral agreements.