تنقيح و رخنه پوشاني مواضع مهجور دين

Revision and the Overlap with the Religion Obsolete Position

نظريه رويا انگاري وحي سروش، يكي از عمده ترين شبهاتي است كه پيرامون مساله وحي مطرح شده است. نظريه مذكور داراي پيامدها و لوازم ناسازگاري مي باشد كه در كلام مولف به آن اشاره اي نشده است در نوشتار حاضر با تجزيه و تحليل اين نظريه به مسائل محتمل پيرامون آن پرداخته مي شود، مبناي اصلي سروش در نظريه رويا انگاري در واقع تاكيد بر نقش روايتگري پيامبر (ص) و نفي مخاطب بودن ايشان در نزول وحي است. در اين رويكرد ساحت قدسي پيامبر در معرض اتهام كذب و جهل قرار مي گيرد و باعث ترديد جدي در صحت نبوت پيامبر اكرم (ص) خواهد شد. همچنين مويد غفلت پيامبر و توهم دوگانگي ايشان در حين روايت تجربه قدسي است. وي با تاكيد بر بشري بودن منشاء قرآن، زبان آن را از جنس رويا و مكاشفه مي داند. سروش هم در قبال پيامبر و هم در قبال قران داراي نوعي خلط است و بر خلاف ادعاي وي اساسا مبتني بر پديدار شناسي نيست. در نهايت با اذعان به تكلف تفاسير موجود به ضرورت گذار از تفسير به تعبير قرآن معتقد مي شود. بخش ديگري از اين لوازم متناقض نيز به كلام الهي بازگشت مي كند. نظريه رويا انگاري نه تنها جامعيت دستوري و محتوايي قرآن را انكار مي كند؛ بلكه مستلزم سخافت حداكثري آن نيز خواهد بود.

Soroush's revelation visionary theory is one of the major doubts has been raised about the issue of revelation. The aforementioned theory has consequences and incompatibilities which have not been mentioned in the author's words. In the present article, the probable issues about it are dealt with by analyzing this theory. The main basis of Mr. Soroush in visionary theory is indeed to emphasize the narrative role of the Prophet (PBUH) and negation of his being audience in the descent of revelation. In this approach, the Prophet's holy domain is exposed to false accusation and ignorance and will cause serious doubts about the validity of the Prophet's prophecy (PBUH). It also confirms the Prophet’s negligence and his illusion of duality during the narrative of the sacred experience. By emphasizing on the humanity of the Quran’s source, he considers its language as a form of dream and revelation. Soroush has a kind of confusion both for the Prophet and the Quran, and contrary to his claim, it is not essentially based on phenomenology. Finally, by admitting to the exegeses of existing interpretations, there is a need for the transition from interpretation to the explanation of the Qur'an. Another part of these contradictory propositions also returns back to Divine Word. The theory of visionary not only denies the grammatical and content universality of the Qur’an; it will also require its maximum unreason