بررسي نقش سازمان هاي بين المللي در حفظ صلح و امنيت جهاني

اگر بخواهيم سازمان هاي بين المللي در جهت حفظ صلح تداوم موثر داشته باشد و رشد كند، بايد عناصر تداوم و قاطعيت و رشد از وي مضايقه نشود؛ به اين صورت كه ميان نفوذ كشورهاي مضايقه و استعدادهاي حياتي و نيرو و تمدني كه آنها ارزاني اين سازمان داشته اند تناسبي معقول و بحق ايجاد گردد، به نظر مي رسد كه تدوين مقررات بين المللي و توجه به خواسته هاي كشورهاي در حال رشد گامهاي نخستين چنين حركتي است. صلح مفروضه ي اصلي به وجود آمدن رشته ي روابط بين المللي بوده است. از تاسيس كرسي روابط بين المللي قضيه ي صلح و كنترل جنگ يكي از دلايل اصلي بحث و مجادلات نظري و عملي در جهان بوده است. تاكنون تئوري هاي زيادي در جهت ايجاد صلح و بر قراري امنيت جهاني در عرصه ي مطالعاتي روابط بين الملل به وجود آمده است و در زمينه هاي عملي نيز سازمان هاي زيادي براي بسط صلح در عرصه ي جهاني تاسيس شده است. به خصوص بعد از جنگ جهاني دوم تلاش هاي زيادي در زمينه ي ايجاد صلح جهاني چه در زمينه ي تئوريك و چه عملي انجام شده است. در اين جا اين سوال پيش مي آيد كه سازمان هاي بين المللي چه تاثيري در صلح جهاني و امنيت بين المللي به خصوص بعد از جنگ سرد داشته است به همين علت در اين پژوهشي سعي مي شود تا با استفاده از رويكرد نهاد گرايي به اين موضوع پرداخته شود. هدف اصلي سازمان ملل متحد حفظ صلح و امنيت بين المللي است. صلحي كه منظور نظر سازمان مي باشد صلح بين المللي است نه داخلي مگر در موارد اتفاقي و در جهت اجرا اعمال بين المللي خصوصاً صلحي كه (مطابق با اصول عدالت و حقوق بين الملل باشد). در منشور ملل متحد چندين روش پيش بيني گرديده تا هنگامي كه به نظر مي رسد صلح و امنيت در خطر باشد اقدام لازم انجام شود ممكن است شوراي امنيت اطراف دعوا را به حل و فصل اختلافات خود فراخوانده و نيز در مورد هر اختلاف يا موقعيتي كه ادامه آن ممكن است صلح و امنيت بين المللي را به خطر اندازد تحقيق و بررسي نمايد.