بررسي رابطه حقوق كارگزاران و مردم از ديدگاه اسلام

تشكيل حكومت در همه شرايط يك ضرورت اجتماعي است ، اسلام نيز وجود حكومت را براي سلامت واستواري شئون جامعه لازم و ضروري مي داند و بر پايي حكومت ، در متن جهان بيني اسلام قرار دارد به طوري كه عمل به برخي از تعاليم اسلامي بدون تحقق حكومت اسلامي غير قابل تصور است .حكومت ديني از ناحيه خداوند كسب مشروعيت مي نمايد وبا قبول و رأي مردم به فعاليت مي رسد وكارآمدي آن منوط به اعمال مديريت اسلامي است .مديريتي كه غايت و مقصد آن بازگشت به سوي خدا و سپردن بار امانت به پيشگاه اوست . نتايج و بازدهي مديريت اسلامي بستگي به شايستگي كارگزار و انجام وظايف ، رعايت حقوق متقابل و تعامل دو سويه مردم و كارگزاران دارد . جامعه وقتي به مدينه فاضله و آرماني تبديل مي شود كه هر دو گروه، مردم و كارگزاران وظايف خود را به طور كامل انجام داده و حقوق يكديگر را رعايت نمايند . بي شك عنايت به آيات نوراني كلام حق و سيره نبوي در اين الگو رابطه كارگزاران و مردم را در حكومت اسلامي متقابل ، بسيار والا و سنگين توصيف نموده و آنجا كه خصوصيات و حقوق ويژه كارگزاران را بيان نموده در مقابل حقوقي را مختص مردم به عنوان فردي از اجتماع منظور مي نمايد . بنابراين هدف از نگارش اين مقاله دستيابي به الگوي مناسب اسلامي براي كارگزاران و مردم جهت رسيدن به اهداف عاليه حكومت اسلامي است كه بازتاب مثبت آن تاحد امكان در ايجاد عدالت اجتماعي موثر خواهد بود .