عنوان مقاله :
اثر پاكلوبوترازول بر برخي ويژگي هاي فيزيولوژيكي چمن برموداگراس تحت تنش خشكي
عنوان به زبان ديگر :
The effect of paclobutrazol on physiological characteristics of Bermuda grass under drought stress
پديد آورندگان :
پاكدل، اصغر دانشگاه آزاد اسلامي ارسنجان - دانشكده كشاورزي , ميري، حميدرضا دانشگاه آزاد اسلامي ارسنجان - دانشكده كشاورزي , بابادايي ساماني، رامين دانشگاه آزاد اسلامي استهبان - دانشكده كشاورزي
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1396 شماره 29
كليدواژه :
پرولين , برموداگراس , چمن , نشت يوني , پاكلوبوترازول
چكيده فارسي :
چمن به عنوان يكي از مهمترين گياهان پوششي در طراحي فضاي سبز داراي جايگاهي بارزي است. اين تحقيق به منظور بررسي اثر كندكننده رشد پاكلوبوترازول بر برخي ويژگيهاي فيزيولوژيكي چمن برموداگراس تحت تنش خشكي به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي در 3 تكرار به اجرا در آمد. پاكلوبوترازول در مقادير صفر، 25، 50 و 75 ميليگرمدرليتر و تنش خشكي در 4 سطح (آبياري بر اساس، 100، 80، 60 و 40 درصد ظرفيت مزرعه) تيمارهاي اين آزمايش را تشكيل دادند. براساس نتايج بيشترين مقدار پرولين مربوط به آبياري(40 درصد ظرفيت مزرعه) و تيمار50 و 75 ميليگرمبرليتر پاكلوبوترازول ميباشد. چمنهايي كه در شرايط تنش خشكي متوسط 60 درصد ظرفيت مزرعه قرار داشتند و توسط غلظت 50 ميليگرمبرليتر پاكلوبوترازول تيمار شدند بيشترين ميزان قندهاي محلول را دارا بودند. كاربرد غلظت 75 ميليگرمبرليتر پاكلوبوترازول باعث افزايش ميزان كلروفيل در چمن برموداگراس شد. چمن هايي كه در شرايط نرمال 100 درصد ظرفيت مزرعه آبياري شدند و توسط غلظتهاي مختلف 25، 50 و 75 ميليگرمبرليتر پاكلوبوترازول تيمار شدند بيشترين محتواي نسبي آب را دارا بودند. بيشترين نشت يوني در تيمار تنش خشكي شديد 40 درصد ظرفيت مزرعه و عدم كاربرد پاكلوبوترازول مشاهده گرديد. در مجموع به منظور كاهش مصرف آب و يا بهبود وضعيت رشد چمن در شرايط كم آبي تيمار پاكلوبوترازول با غلظت 50 ميليگرمبرليتر توصيه ميشود.
چكيده لاتين :
Grass is considered as one of the most important covering plants in designing green spaces. We aimed to assess the growth retarding effects of Paclobutrazol on several physiological characteristics of Bermuda grass under dry stress in the form of a randomized factorial design study with three repetitions. The treatments in this study were paclobutrazol at concentrations of 0, 25, 50, and 75 mg/l and drought stress at four levels (irrigation based on 100, 80, 60, and 40% of the field’s capacity). We found that grass under severe drought stress conditions (40% FC) and were treated with concentrations of 50 and 75 mg/l Paclobutrazol had the highest amount of proline. Grass under moderate drought stress (60% FC) and was treated with Paclobutrazol 50 mg/l had the highest amount of soluble carbohydrates. When using 75 mg/l Paclobutrazol resulted in increased chlorophyll in Bermuda grass. Grass that was irrigated under normal conditions (100% FC) and was treated with different concentrations of paclobutrazol had the highest relative water content. The highest ion leakage was seen in grass under severe drought stress (40% FC) and 0 mg Paclobutrazol. In conclusion, we suggest the use of 50 mg/l Paclobutrazol in order to reduced water consumption or enhancing the growth of grass under drought stress.
عنوان نشريه :
اكوفيزيولوژي گياهي
عنوان نشريه :
اكوفيزيولوژي گياهي