بررسي الگوهاي ساختواژي تركيب در خسرو و شيرين نظامي

هدف پژوهش حاضر پي بردن به چگونگي تركيب سازي هاي نظامي به لحاظ الگوهاي ساختواژي آنها با تكيه بر بسامد نوع واژه هاي مركب است. در اين راستا با لحاظ كردن چارچوب نظري بائر (1983) و با ارائه و تحليل و تجزيه واژه هاي مركب استخراج شده از پيكره زباني پژوهش و تقسيم بندي اين واژه ها در انواع الگوهاي ساختواژي تركيب براساس مقوله دستوري اجزاء سازنده، اين يافته ها بدست آمد كه در بين الگوهاي تركيب، الگوي « اسم+ستاك فعلي(حال) » داراي بالاترين بسامد نوع، پُر بسامدترين و زاياترين الگو و در مقابل الگوهاي تركيب « ضمير+ستاك فعلي (گذشته) » ، «ستاك فعلي (گذشته) + ستاك فعلي ( حال ) » ، « ضمير + صفت »، « عدد + ضمير »، « عدد + ستاك فعلي ( حال ) » و «عدد+صفت» به طور يكسان به عنوان كم بسامدترين الگوهاي ساختواژي تركيب در ساخت واژه هاي مركب پيكره به كار برده شده اند. نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه يكي از ويژگي هاي واژه سازي نظامي، به كارگيري قواعد دستوري زبان فارسي در تركيب سازي هاي او، همچنين ابداع تركيب هاي نو و بديع است كه تصور مي شود ناشي از سبك نظامي باشد.