(Foregrounding and Backgrounding in the Holy Qur'ān and its English translations (Text in Persian

تقديم و تاخير در قرآن و ترجمه هاي انگليسي آن

Unique linguistic and rhetorical features of the Holy Qur'ān have created many obstacles for translators. In the Qur'ān، form and content are closely interrelated، and word order has both semantic and rhetorical roles in verses. Concerning this، foregrounding and backgrounding in the Qur'ān realize some functions، and the present study was motivated by three research questions in this regard. The first question is whether the Qur'ān translators، in confronting foregrounding and backgrounding in the verses، produce marked or unmarked translations; and the other two questions are whether there is any difference between the translators in dealing with such verses regarding their native languages. In this regard، the Surah Al-An'ām and three English translations done by Arberry، Abdel Haleem، and Saffarzadeh were selected to be studied by considering the Hallidayan approach in determining markedness in English. The findings of the research illustrate that in less than one third of the cases، the translators have used marked structures. Abdel Haleem has the least number of marked translations. So the results show that it is not always the case that Qur'ān translators render such marked phrases by marked structures in English، and also it seems that the translators' native languages do not cause preference in this regard.

ويژگي هاي منحصر به فرد زباني و بلاغي قرآن كريم موانع زيادي را براي مترجمان ايجاد كرده است. در آيات قرآن صورت و معنا بسيار به هم وابسته هستند و ترتيب كلمات هم داراي نقش معنايي و هم داراي نقش بلاغي است. با اين پيش فرض كه اهداف بلاغي خاصي از تقديم و تاخير در قرآن حاصل مي شود، مطالعه پيش رو در راستاي پاسخ به سه سوال در اين زمينه انجام شده است. سوال اول به اين موضوع مي پردازد كه آيا مترجمان در مواجهه با تقديم و تاخير در آيات قرآن، ترجمه نشاندار ارائه مي دهند يا خير؟ دو سوال ديگر نيز پيرامون اين مسئله هستند كه آيا در اين زمينه زبان مادريِ مترجمان تاثيرگذار است يا خير (به بيان ديگر آيا مترجم عرب زبان به واسطه اين كه زبان مادري اش عربي است، بيشتر از ساختارهاي نشاندار در ترجمه اين موارد استفاده مي كند يا خير)؟ در اين راستا سوره انعام و سه ترجمه انگليسي آن از مترجمان صفارزاده، آربري و عبدالحليم جهت بررسي انتخاب شدند، و نشانداري در ترجمه هاي انگليسي با توجه به رويكرد هاليدي تعيين گرديد. نتايج تحقيق مشخص نمود كه در كمتر از يك سوم از موارد تقديم و تاخير، مترجمان نشاندار ترجمه كرده اند و در بين آن ها عبدالحليم كمترين ميزان ترجمه نشاندار را دارا بود. لذا نتايج نشان مي دهد كه تقديم و تاخير در آيات قرآن هميشه توسط مترجمان به صورت نشاندار ترجمه نمي شوند و همچنين به نظر مي رسد كه زبان مادريِ مترجمان رجحاني را در اين زمينه ايجاد نمي كند.