(Observing both Accuracy and Beauty in Translating Islamic Terms of the Holy Qur'ān: (IM)POSSIBLE? (Text in Persian

رعايت همزمان دو معيار «دقت» و «زيبايي» در ترجمه اصطلاحات اسلامي قرآن

Accuracy، naturalness، clarity، and formal correspondence are considered by translation scholars to be features of ‘Good Translation’. Preservation of all these features does not seem to be always necessary and/or feasible. Therefore، sometimes one feature may be required to be sacrificed for the sake of another. The significance of some expressive religious texts، like the Holy Qur'ān، does not consist merely in its content. The formal beauty or aesthetic features of this greatest literary work cannot simply be neglected. Now، the issue is whether it is practical to preserve both accuracy of the content and beauty of the form as much as possible، or the translator would have no choice but to sacrifice one. In the present paper، the Holy Qur'ān and its 14 English translations were studied and compared based on Aixela’s model. Among the translators، only the Iranian great scholar and poet، professor Nikayin، was the only translator presenting a poetic rendition of the Holy Qur'ān، and therefore، the only one who had attempted to preserve the beauty of the miraculous work. He was also proved to be successful in accurately rendering the concepts underlying Islamic Term and Concepts (ITCs). It was concluded that capable and highly creative translators would potentially be able to observe both the formal beauty and the content of ST، simultaneously.

متخصصان مطالعات ترجمه ويژگي هايي چون «دقت، طبيعي بودن، صراحت، و تعادل صوري» را جزو خصوصيات «ترجمه مطلوب» برشمرده اند. نمي توان مدعي شد كه حفظ تمامي ويژگي هاي مذكور هميشه كاملاً ضروري و/يا امكان پذير است. بنابراين، گاهي ممكن است از رعايت يكي از شاخصه ها به نفع ديگري چشم پوشي كرد. اهميت برخي از متون بياني-ديني، مانند قرآن كريم، تنها به محتواي ارزشمند آن خلاصه نمي شود. زيبايي صوري اين بزرگ ترين اثر ادبيِ تمام دوران ها، كه ريشه در اعجاز لفظي آن دارد، به هيچ وجه قابل اغماض نيست. حال سوال اينجاست كه آيا مي توان ترجمه اي ارائه داد كه بتواند تا حد امكان هم اعجاز معنوي و هم لفظي قرآن را به طور همزمان به تصوير كشد، يا اينكه مترجم به اجبار بايد يكي از جوانب را فداي ديگري كند؟ در مقاله حاضر، قرآن كريم و چهارده ترجمه آن مطالعه و بر اساس مدل اگزيلا بررسي شد. در ميان مترجمان، تنها نيك آيين قادر به ارائه ترجمه اي شعرگون و آهنگين بوده و با اين كار تمام تلاش خود را در حفظ جوانب زيباشناختي قرآن به كار گرفته است. در عين حال، بررسي جنبه صوري يا لفظي هرگز وي را از محتوا يا جنبه معنوي باز نداشته است، به گونه اي كه طبق نتايج داده هاي اين مقاله، ترجمه نيك آيين را مي توان جزو دقيق ترين ترجمه ها محسوب كرد.