اثربخشي روش درماني پاسخ محور بر ميزان سؤال پرسيدن كودكان داراي اختلال طيف اوتيسم: پژوهش مورد منفرد

Effectiveness of the Pivotal Response Treatment on the Degree of Question-Asking of Children With Autism Spectrum Disorder: A Single-Subject Research

اهداف پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي روش درماني پاسخ محور بر ميزان سوال پرسيدن كودكان داراي اختلال طيف اوتيسم انجام گرفته مواد و روشها جامعه آماري پژوهش شامل كليه كودكان داراي اختلال طيف اوتيسم بود كه به موسسه مشاوره و درمان اوتيسم اميد باور در شهر تهران مراجعه مي كردند. از بين اين كودكان، سه كودك زير 6 سال با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. روش پژوهش از نوع مورد منفرد با طرح A-B بود. بدين منظور، پس از موقعيت خط پايه، مداخله آغاز شد و آزمودني ها، 12 جلسه آموزش سؤال پرسيدن با استفاده از روش درماني پاسخ محور را دريافت كردند. متغير وابسته (بهبود سؤال پرسيدن) از طريق دو مشاهده گر به دقت اندازه گيري شد. يافته ها نتايج تحليل ديداري نمودار داده ها نشان ميدهد كه مداخله در هر سه آزمودني اثربخش بوده است. درصد داده هاي غيرهم پوشي (PND) در دو موقعيت خط پايه و مداخله براي سه شركت كننده به ترتيب ٪083 ٪100 و ٪67 بود. نتيجه گيري با توجه به اهميت آغازگري سؤال پرسيان در برقراري ارتباط و تعاملات اجتماعي، پيشنهاد ميشود كه اين روش در مراكز درماني پاسخ محور سوال پرسيدن كودكان مبتلا به اختلالات طيف اوتيسم به كار گرفته شود.

Objectives One of the prevalent problems in children with autism spectrum disorder is that they face problem related to social initiation and initiation in questions asking. The present study aimed to inves - tigate the effectiveness of the Pivotal Response Treatment on the degree of question-asking of children with autism spectrum disorder. Methods The research population included all children with autism spectrum disorder who were re - ferred to the Omid Bavar Institute for Counseling and Treatment of Autism in Tehran. Accordingly, three children below 6 years were selected as the sample using purposive sampling. The research method was a single subject with an A-B design. To conduct the research, after the position of baseline, interven - tion started and during 12 sessions, training "how to ask" was presented to the subjects using Pivotal Response Treatment . The dependent variable (improving Question-Asking) was measured attentively by two observers. Results After visual analysis of the charts of data, the intervention in the three subjects was found to be effective. The percentage non-coverage data in the two situations of baseline and intervention was 83%, 100% and 67% respectively. Conclusion Regarding the significance of initiation in Question-Asking, it is suggested that this method should be applied in treatment centers for children with autism spectrum disorder.