بررسي كارايي صنايع تبديلي در ايران

Efficiency of Agricultural Processing Industry in Iran

هدف از اين پژوهش بررسي كارايي صنايع تبديلي كشاورزي ايران مي‌باشد. بدين منظور داده‌هايي شامل مقدار سرمايه، تعداد نيروي كار، مواد اوليه مصرفي و مقدار مصرف انرژي در فاصله سال‌هاي 89- 1379 از پانزده واحد صنايع تبديلي در ايران گرد‌آوري و با استفاده از تحليل پوششي داده‌ها كارايي آن‌ها اندازه‌گيري شد. اين واحدها بر اساس نوع توليداتشان به دو گروه قند و صنايع غذايي تقسيم شدند. در گروه قندها، ميانگين كارايي فني 95 درصد و در گروه صنايع غذايي، تقريباً 82 درصد و ميانگين كارايي فني همه‌ واحدها 77 درصد بدست آمد. با توجه به كارايي مديريتي بالا نسبت به كارايي مقياس، مشخص شد كه مهم‌ترين علت ناكارايي فني بهينه نبودن مقياس واحدها مي‌باشد. رشد بهره وري صنايع قند به طور ميانگين 0/3 درصد و كل صنايع مورد بررسي حدود 3 درصد بدست آمد. مهم ترين منشأ رشد بهره‌وري در صنايع قند تغييرات فناوري و در كل صنايع مورد بررسي رشد كارايي فني مي‌باشد. ميانگين رشد بهره‌وري صنايع غذايي داراي 7 درصد منفي مي‌باشد و اين در حالي است كه كارايي فني و تغييرات فناوري رشد داشته‌اند.

The purpose of this study is to evaluate the efficiency of agricultural processing industry. Information of the amount of investment, labor, raw material and energy consumption for fifteen units was collected for 2000-2010 period and their efficiency was measured using DEA. The units of production were divided into two groups of sugar and food industries. The average technical efficiencies in sugar group and food industry were 95 and 82 percent respectively. The average technical efficiency of all units was 77 percent. Higher managerial relative to scale efficiency indicated that technical inefficiency of scale was mainly due to the fact that size of plants was not optimal. Productivity growth on the average was 3.0 percent while for sugar industry was about 3 percent. The most important source of productivity growth in the sugar industry was technological change and technical efficiency is growing in all industries studied.