نقش دين و مذهب در روابط ملكشاه سلجوقي با خلافت و سلسله هاي همجوار

حاكميت سلجوقيان بر ايران به عنوان بخشي از جهان اسلام، از سال 431 ق. آغاز شد. مجاورت حكومت آنها با ديگر حاكميت هاي مسلمان و مسيحي، چگونگي و ساماندهي روابط ميان ايشان قابل تأمل است. ملكشاه يكي از بزرگترين سلاطين سلجوقي در زمامداري خود، امپراتوري سلجوقي را به اوج رساند. نتيجه اين پژوهش نشان ميدهد كه مذهب، خطوط كلي روابط را در دوره ملكشاه به عنوان حاكمي اسلامي تعيين مي كرد. در سياست تهاجمي ملكشاه در برابر مناطق مسيحي نشين با عنوان جهاد و غزا، چگونگي برخورد با حكومتهاي شيعي محلي و كوشش براي نزديكي به خلافت عباسي، نشانه هايي از حاكميت نسبي عامل مذهب در روابط خارجي اين دوره را نمايان مي كند. البته اين رويكردها، تا حدي تمايلات مذهبي وي را منعكس مي كرد و هم تا حد بسياري خواسته هاي خلافت عباسي را به عنوان رهبري جهان اسلام بازتاب مي داد.