ايران و مساله هرات و قندهار در دوره قاجار ( طي سال هاي 1856 -1794 م. )

با روي كار آمدن قاجارها بر مسند قدرت، تعاملات و منازعات ايران با افغانستان وارد مرحله جديدي شد. اين پژوهش به بررسي چرائي تمركز، توجه و نوع نگاه پادشاهان قاجار به افغانستان با تكيه بر روش توصيفي - تحليلي پرداخته است. مي توان گفت كه پادشاهان قاجار از آغاز زمامداري توجه ويژه اي به افغانستان داشتند. پژوهش حاضر به بررسي علل آن اختصاص دارد. يافته ها نشان مي دهد كه تا زمان جدايي افغانستان از ايران، دولت قاجاريه با به انگيزه به آن منطقه توجه داشت: 1) نگاه سياسي حاصل از كوشش براي احياء امپراتوري صفويه با هدف كسب اقتدار و مشروعيت سياسي؛ 2) نگاه مذهبي - فرهنگي براي دفاع از مسلمانان و به ويژه شيعيان در برابر اميران ستمگر افغانستان با هدف كسب اقتدار و مشروعيت مذهبي؛ 3) نگاه امنيتي به سبب تهديدهاي قبايل افغان براي جدايي طلبي از ايران با هدف حفظ وحدت قلمرو سرزميني ايران