كليدواژه :
عدالت ترميمي , ميانجي گري , پليس , كلانتري
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: پليس با الهام از سياست‌هاي گذشته و در اجراي وظيفه قانوني مبني بر ميانجي‌گري، اقدام‌هايي درخصوص حل و فصل پديده مجرمانه بين اصحاب دعوا به عمل مي آورد كه نمود عيني آن ميانجي‌گري بين بزه‌ديده و بزهكار است كه به‌صورت رسمي و غيررسمي (عرفي) انجام مي شود. آنچه به‌عنوان مسئله پوشيده است اين‌كه پليس تا چه‌اندازه توانسته اصول حاكم بر عدالت ترميمي را بشناسد و در اجراي برنامه هاي ميانجي‌گري از آن پيروي كند. به‌عبارت ديگر؛ ارزيابي و سنجش مطابقت اقدام‌هاي ميانجي‌گري پليس در دواير مشاوره و مددكاري كلانترهاي تهران با اصول عدالت ترميمي مسئله ي است كه مورد مطالعه قرار گرفت. بنابراين پژوهش به‌دنبال پاسخ به اين پرسش است كه اقدام‌هاي ميانجي‌گري كلانتري¬ها تا چه ميزان با اصول عدالت ترميمي مطابقت دارد.
روش: نوع تحقيق كاربردي و روش آن تحليلي- پيمايشي است. جامعه آماري، رئيس‌هاي دواير مشاوره و مددكاري هشتاد كلانتري شهر تهران هستند. جامعه نمونه تعداد 60 نفر از رئيس‌هاي اين دواير هستند كه دوره‌هاي كوتاه‌مدت عدالت ترميمي و يا ميانجي‌گري را طي كرده و يا مطالعات نسبي در اين‌خصوص داشته‌اند. اين افراد با روش انتخاب هدف‌مند شناسايي و پرسش‌نامه محقق‌ساخته بين آنان توزيع شد.
نتايج و يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه پليس در رعايت اصول توافقي‌بودن ميانجي‌گري، رعايت موازين حقوق بشر، محرمانه بودن، بي‌طرفي، اعتبار توافق‌ها و آگاهي از فرايند ميانجي‌گري وضعيت قابل قبولي دارد اما در رعايت اصل قانوني بودن، اصل مشاركت، اصل ادغام بزهكاري در جامعه و اصل استقلال ميانجي‌گري از وضعيت مطلوبي برخوردار نيست. بنابراين لازم است نيروي انتظامي سازوكارهاي لازم را براي ارتقاء ميزان رعايت اصول حاكم بر عدالت ترميمي در اجراي برنامه هاي ميانجي‌گري به عمل آورد.
چكيده لاتين :
Background and objectives: Police, inspired by past policies and the implementation of its legal duty on the mediation, have taken measures to resolve the criminal
phenomenon
between the parties, whose objective representation is mediation
between the victim and the offender, which is carried out formally and informally. What is unclear as the main problem is the extent to which the police have been able
to recognize the principles governing restorative justice and follow it in implementing
mediation programs. In other words, assessment and evaluation of the conformity of police mediation efforts in the counseling and social working centers of Tehran Police Stations with the principles of restorative justice is a problem that was studied. The research therefore seeks to answer the question of how far the mediation measures are compatible with the principles of restorative justice.
Methodology: This study is of an applied research type and its methodology is of an analytical-survey type. The statistical population included the head of the consultative and administrative staff members of eighty police stations in Tehran. The sample size
included 60 bosses of this centers who have passed short-term corrective justice or
mediation proceedings or have had comparative studies in this regard. They were identified by purposive selection method and a researcher-made questionnaire was distributed among them.
Findings and results: The results of the research show that the police are in an acceptable position in adhering to the principles of mediation consensus, observance of human rights standards, confidentiality, neutrality, credibility of agreements and awareness of the mediation process, but in compliance with the principle of legality, the principle of participation, the principle of the integration of delinquency in society and the principle of independence of mediation is not favorable. Therefore, it is necessary for the police to implement the mechanisms necessary to promote the observance of the principles of restorative justice in the implementation of mediation programs.
