مقايسه رضايت از زندگي سالمندان ساكن در منزل و سالمندان ساكن آسايشگاه شهر كرمانشاه

Comparing Elderly Women’s Life Satisfaction At Home versus Nursing Home in Kermanshah

شرايط كنوني افزايش جمعيت سالمندان به گونه اي است كه بسوي وضعيت انفجار جمعيت سالمندان تغيير حالت داده است. همچنين مساله بهداشت، سلامت و تامين آسايش و رفاه آنان در جامعه، هر روز ابعاد تازه تري پيدا مي كند. لذا پژوهش حاضر با هدف مقايسه رضايت از زندگي در دوره سالمندي سالمندان ساكن در منزل و سالمندان ساكن در آسايشگاه شهر كرمانشاه انجام شد. اين پژوهش توصيفي با استفاده از پرسشنامه استاندارد شاخص رضايت از زندگي سالمندان (LSIA ) روي 140 زن سالمند انجام گرفت . داده ها با نرم افزار SPSS20 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. ميانگين كل رضايت از زندگي در زنان ساكن در آسايشگاه 5/94 ± 16/36 و در زنان غيرساكن 2/93 ± 20/86 بود. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه ميزان رضايت از زندگي در زنان سالمند غيرساكن، به دليل برخورداري آنها از حمايت اجتماعي و احترام و محبت خانواده به طور معني داري بيشتر از زنان سالمند ساكن در آسايشگاه است.

The elderly population is increasingly growing toward population explosion of grandmothers. Also, their hygiene, health, comfort, and welfare are of important perspectives. Therefore, this study was conducted to compare the life satisfaction of the elderly women at home with that of women at nursing home in Kermanshah. To conduct this study, a standard questionnaire (LSIA) was distributed among 140 elderly women. Then the quantitative data were analyzed by SPSS 20. The total average of life satisfaction among women in the nursing home was 16.36 ± 5.94, whereas it was 20.86 ± 2.93 for women reside at home. The result revealed that life satisfaction of elderly women at home was significantly higher because of their social support and family affection and respect.