تبيين گفتماني از الگوي هويت ملي جريان اسلام‌گرايي (پيش و پس از انقلاب اسلامي)

(A Discoursive Explanation of the Model of National Identity of Islamism (before and after IR

هويت و هويت ملي از عمده مسائل جامعه‌شناسي سياسي است. امروزه متفكران سياسي در سايه تحولات سريع عصر جديد، در ادبيات سياسي از مسئله هويت بسيار سخن گفته‌اند. از راه‌هاي پرداختن به اين مسئله در ايران، بررسي گفتمان جريان‌هاي فكري ـ سياسي موثر در فضاي سياسي ـ اجتماعي جامعه ايراني است. خوانش جريان اسلام‌گرا (به عنوان يكي از جريان‌هاي اصلي كه در وقوع انقلاب اسلامي به نيروي هژمون مبدل گشت) از هويت ملي مي‌تواند بستر مناسبي براي راهبري مطالعات انقلاب اسلامي بگشايد. اين مقاله با روش تحليل گفتمان و با انتخاب دكتر علي شريعتي و حجت‌الاسلام سيد علي خامنه‌اي به عنوان دو نماينده طيف اسلام‌گرايي، درصدد پاسخ به سؤال چيستي الگوي هويت ملي جريان اسلام‌گرا در پيش و پس از انقلاب است و فرض است كه به ميزان زيادي نمايندگان منتخب در مولفه‌ها و مفاهيم اصلي مشابهت دارند.

Identity and national identity are regarded as one main problem in political sociology. Nowadays, political scholars, following fast changes of the age, have spoken of the problem in political literature much. Among the ways of studying the problem in Iran is the discourse of politico-intellectual currents active in politico-social of Iranian society. Studying Islamist current (as the main current taken the form of hegemony at appearance of IR) as national identity may prepare a new way for directing studies of IR. Using the method of discoursive analysis and choosing Ali Shari`ti and Hjjat ul-Islam Seyyed Ali Khamenei as two deputies of the current, the paper has intended to explain the what of national identity of the current before and after IR. It was, yet, presupposed that the deputies had main components and concepts in common to a large extent.