حامدي اصفهاني، از شاعران پيشگام مكتب وقوع در سده نهم

Hamedi Isfahani A Pioneer of the School of “Wuqu” in Ninth Century

احمد حامدي اصفهاني (ت 834 هجري) از شاعراني است كه بيش از دو دهه در دربار سلطان محمد فاتح زيسته و به فارسي و اندكي تركي شعر سروده است. ديوان حامدي كه به خط خود وي كتابت شده، با وجود اهميت بسيار تاكنون تصحيح و چاپ نشده است. با توجه به شواهد و قرائن فراواني كه در ديوان حامدي وجود دارد، مي‌توان او را در شمار پيشگامان مكتب وقوع و نازك¬خيالي به شمار آورد؛ حتي رگه ها و نشانه هايي از برجسته‌ترين ويژگي هاي سبك هندي نيز در ديوان وي مكرر يافت مي‌شود. با آنكه شعر حامدي از نظر كيفيت و ويژگي هاي سبك شناسي تأمل برانگيز است، در كتب تاريخ ادبيات و سبك‌شناسي توجهي بدان نشده است. اين موضوع مي‌تواند به دليل در دسترس نبودن ديوان وي بوده باشد. اين مقاله علاوه بر شرح احوال و دقايق زندگي حامدي، نشان مي‌دهد كه حامدي از جمله پيشگامان ناشناختۀ مكتب وقوع و شعر مضمون ياب و داراي خيال خاص سدة نهم است. همچنين در اين مقاله، اهميت و ضرورت بازنگري در كتب تاريخ ادبيات و سبك شناسي بر اساس آثار ادبي نويافته شرح و بيان شده است

Ahmad Hamedi Isfahani is an important poet in the ninth century (AH) who lived at the court of Sultan Mehmet for more than two decades. His poems are mostly in Persian, and some in Turkish. Despite its importance, Hamedi's collection of poems, written by him, has never been corrected and printed. According to lots of evidence in Hamedi's poems, he can be considered as one of the most important pioneers of the school "Wuqu" and romanticism. Some of the most prominent features of the Hindi style are also found frequently in his poems. Although Hamedi's poems are very interesting in terms of quality and stylistic features, they have not been noted in the books related to literature history and stylistics. This could be due to the inaccessibility of his collection of poems. In this paper, in addition to presenting a biography of Hamedi's life, it is shown that Hamedi is one of the unknown pioneers of “Wugu” School of literature in ninth century whose poems are based on special themes and ideas. The importance and necessity of revising the books about the history of literature and stylistics based on newly found literary works is also explained.