كليدواژه :
فسوق , مفاخره , كذب , حكم تكليفي , سباب , حكم وضعي
چكيده فارسي :
یكی از مباحث مهم حج «تروك احرام» و از جمله آن‌ها «فسوق» است. «فسوق» كه مصدر فَسَقَ یا صیغه مبالغه و به معنی خروج از طاعت الاهی است در مباحث حج، مورد اختلاف فقهای عظام واقع شده و ممكن است منشأ آن روایات وارده باشد. در این زمینه سه دسته روایات وجود دارد. بر اساس یك دسته از روایات، فسوق، همان دروغ و بر اساس دسته دیگر، به معنای دروغ و دشنام است و دسته سوم، فسوق را به دروغ و فخر فروشی تفسیر كرده است. به رغم اینكه مشهور فقها فسوق را به معنای دروغ دانسته‌اند، لیكن نظر صواب آن است كه فسوق عبارت از دروغ، دشنام و فخر فروشی است؛ از آن رو كه روایات باب، تعارض منطوقی ندارند و با جمع میان آن‌ها مدعی می‌شویم كه فسوق اعم از دروغ و دشنام و فخر فروشی است. از میان فقها تنها شیخ مفید مدعی است كه دروغ مفسد حج است؛ ولی صحیحه سلیمان بن خالد این نظر را مردود می‌شمرد؛ چرا كه در آن به صورت حصری، رفث (جماع) موجب بطلان حج دانسته شده است.
چكيده لاتين :
One of the significant discourses of Hajj pilgrimage is “prohibitions during iḥrām”, including fusūq. Being the verbal noun or the exaggerated mode of fasaqa meaning abandoning obedience of God in Hajj discourses, fusūq has been controversial among the eminent jurists and its source may have been the related traditions. There are three categories of traditions in this regard. According to one, fusūq is the same as lie and according to the other, it means lie and curse, and the third category has interpreted it as lie and self-praise. Despite the fact that the renowned majority of the jurists have considered fusūq as meaning lie, the true view is that it means lie, curse, and self-praise; that is because the traditions of this discourse have no enunciated contradictions and by reconciling between them we would claim that fusūq includes lie, curse, and self-praise. From among the jurists, only Shaykh Mufīd claims that lie invalidates Hajj. However, the Sulaymān b. Khālid’s Ṣaḥīḥ rejects this view because, as limited in number, intercourse (rafth) is considered as invalidating the Hajj.
