اثر رهبري تحول گرا بر سكوت سازماني با نقش واسطه اي توانمندسازي روانشناختي كاركنان

بررسي اثر رهبري تحول گرا بر سكوت سازماني با نقش واسطه اي توانمندسازي روانشناختي كاركنان هدف عمده پژوهش حاضر مي باشد. تلاش براي استفاده بهينه از نيروي انساني يكي از برنامه هاي حياتي سازمان ها محسوب مي گردد. مديريت و رهبري سنتي در هزاره سوم ادامه حيات نخواهد يافت و جهان نيازمند مـديريت و رهبري تحول گرا خواهد بود، رهبري تحول-گرا در زمره عواملي است كه تاثير آن بر كاهش سكوت كاركنان مورد توجه قرار گرفته است. تحقيق حاضر با روش كتابخانه اي و مرور متون با جستجوي گسترده در كتب و پايگاه هاي اطلاعاتي و با استفاده از كلمات كليدي گفتمان، رهبري تحول گرا و توانمندسازي روانشناختي انجام شده است. اين مرور به ترسيم جداول و نمودارهاي تاثير رهبري تحول گرا بر سكوت و آواي سازماني جهت ايجاد بستر لازم براي رشد مهارت بهبود سكوت در عرصه رهبران سازمان ها منجر گرديد. پژوهش به عمل آمده باتوجه به اينكه رابطه هر كدام از عوامل نفوذ آرماني ، ملاحظات فردي، ترغيب ذهني و انگيزش الهام بخش را با آوا دادن به سكوت و ارتبـاط آن را با توانمندسازي روانشناختي تجـزيه و تحلـيل مي نمايد، تحقيق توصيفي - همبستگي است. بنابراين سازمان ها مي توانند با به كارگيري سبك رهبري تحول گرا و توانمندسازي روانشناختي در كاركنان باعث كاهش سكوت در سازمان گردند.