تأثير دو نوع برنامۀ تمريني هوازي و مقاومتي بر سطح‌ انسولين‌‌ و رزيستين زنان مبتلا به ديابت بارداري

Effect of Aerobic and Resistance Training on Resistin & Insulin Levels in Women with Gestational Diabetes

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر برنامۀ تمرینی هوازی و مقاومتی بر سطح رزیستین، قند‌خون ناشتا، انسولین‌ و مقاومت به انسولین زنان مبتلا به دیابت بارداری انجام شد. بدین‌منظور، 34 نفر از زنان مبتلا به دیابت بارداری‌ به‌صورت در‌دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. 12 آزمودنی‌ (‌با میانگین سنی 60/2±39/28 سال) در گروه تمرین هوازی در آب (سه جلسه در هفته، 45ـ30 دقیقه در روز، با شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه)، 11 آزمودنی‌ (‌با میانگین سنی 14/7±42/30 سال) در گروه تمرین مقاومتی (سه جلسه در هفته، به‌صورت دو تا سه ست، 15 تكرار، با شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه و میزان درك تلاش) شركت كردند و 11‌ نفر (‌با میانگین سنی 23/4±18/29 سال) نیز درقالب گروه كنترل در طول دورۀ پژوهش هیچ‌گونه فعالیت بدنی نداشتند. در مرحلۀ پیش‌آزمون و پس‌آزمون جهت برآورد میزان سطح قند‌خون، انسولین و رزیستین، خون‌گیری به‌عمل آمد و جهت اندازه‌گیری میزان رزیستین از روش الایزا استفاده شد. ‌نتایج آزمون تی ‌زوجی، كاهش معناداری را در قند‌خون ناشتا در گروه مقاومتی (P=0.012) و كاهش غیر‌معناداری را در گروه هوازی (P=0.31) نشان می‌دهد. در سطح رزیستین، انسولین، مقاومت به انسولین و حساسیت به انسولین نیز در گروه‌های تمرینی تغییرات غیر‌معناداری مشاهده شد. علاوه‌براین، نتایج آزمون تحلیل كوواریانس نشانگر تفاوت معنادار‌ در كاهش شاخص مقاومت به انسولین (P=0.008) و افزایش سطوح پلاسمایی انسولین (P=0.031) و حساسیت به انسولین‌‌در بین گروه‌ها بود؛ در‌حالی‌كه تحلیل واریانس، تفاوت معناداری را در سطوح رزیستین گروه‌ها نشان نداد. به‌نظر می‌رسد‌ (احتمالاً) تمرینات مقاومتی در‌مقایسه با تمرینات‌ هوازی در كاهش سطح گلوكز ناشتا‌ و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت بارداری مؤثرتر می‌باشند.

The purpose of study was to determine the effect of aerobic and resistance training on resistin, fasting blood sugar, insulin and insulin resistance in women with gestational diabetes mellitus. For this purpose, 34 women with gestational diabetes voluntarily participated which were selected from the available sampling pool. The subjects were simple random assigned in 3 groups. 12 subjects (age 28.92 ± 3.60 years) participated in an aerobic training group (3 days/week, 30-45 min/day, 50-70%maximum heart rate), 11subject (age 30.27 ± 4.14 years) participated in a resistance training group (3 days/week, 2-3 set of 15 repetition, 50-70%maximum heart rate and Rating of perceived exertion), and 11 subjects (age 29.18 ± 4.23 years) were in control group who did not participate in any exercise program during the study period. Blood samples were collected in the pre-test and post-test to assess the level of blood sugar, insulin and resistin. ELISA method was used to measure resistin. Paired samples T Test results showed that resistance training leads to significant decrease in fasting blood sugar (P=0.012) and insignificant reduction in aerobic group (P=0.31), in training groups was observed insignificant changes in resistin, insulin levels, insulin resistance and insulin sensitivity. The results of covariance analysis indicated a significant difference in decreased insulin resistance index (P=0.008) and increased insulin plasma levels (P=0.031), and insulin sensitivity between groups. While variance analysis did not show significant difference in resistin levels in groups. It seems likely resistance training is more effective in compression to aerobic training in reducing fasting glucose levels and insulin resistance in women with gestational diabetes.