اثبات «حجيت قول لغوي» با استناد به تاريخ لغت عرب

Proving “the Validity of Lexicologist’s Statement” Relying on Field Studies and the Lexical History of Arab

«حجیت قول لغوی» یكی از مباحث مهم اصول فقه است كه تاكنون از منظر واقعیات تاریخ لغت به آن نپرداخته‌اند. تاكنون هیچ تعریفی از «لغوی» مطرح نشده است و در این مختصر از این دو، تعریف جامعی ارائه خواهد شد. تاریخچۀ لغت‌نگاری، گویای آن است كه شرح كلمات عربی به‌درستی و كامل به ما منتقل شده‌اند. این تاریخ، بسیار اعتمادساز بوده و تلاش برخی از اصولی‌ها برای اثبات «قول لغوی» از راه‌های مختلفی همچون خبرویت لغوی، انسداد صغیر، سیرۀ عقلا و اجماع (هرچند در مواردی مؤثر بوده است) كامل نیست. با بررسی تاریخی در دانش لغت‌نگاری عرب، مشخص می‌شود كه: «شفافیت تاریخ نگارش لغت عرب و انتقال درست كلمات و شروح اصیل عرب» و «خبرویت قول لغوی» البته با بیان جدید؛ دو دلیل مهم برای اثبات حجیت قول لغوی هستند.    

Proving “the validity of lexicologist’s statement” is an important matter in the Principles of Jurisprudence which has not been considered yet in the perspective of the realities of the lexical history. The word “lexicologist” also has not been defined yet. Both of them will be defined in detail in the present text. The history of lexicography indicates that the Arabic words have been communicated to us properly and completely. The history is significantly confidence-building and although in some cases a number of the scholars of the Principles of Jurisprudence have been working efficiently to prove “lexicologist’s statement” in different ways like lexicologist’s proficiency, Insidād e-Ṣaghīr, the practice of the wise people, and Ijmā٫(unanimous consensus of Mujtaḥidīn), it is not sufficient. Field studies and historical investigations of the Arab lexicography make it clear that “the clear history of Arab lexicography, the proper communication of the words, the Arab’s original explanations” and “lexicologist’s proficiency”- of course in a new explanation- are two major evidences to prove the validity of the lexicologist’s statement.