اعتماد و احساس امنيت در مناطق مرزي استان كرمانشاه (بررسي موردي: شهرستان هاي پاوه و جوانرود)

وجود امنيت يكي از شاخص‌هاي بنيادين در تحقق زمينه‌هاي توسعه در جوامع مختلف محسوب مي‌گردد. برخي بر اين باورند كه احساس امنيت در يك جامعه جهاتي از خود امنيت مهم تر است. چراكه برداشت ها و ادراكات فرد از امنيت مي تواند تعيين كننده كنش‌هاي رفتاري او در جامعه باشد كه موضوعي تعيين كننده و مهم ارزيابي مي‌گردد. توجه به مقوله احساس امنيت در هر جامعه اي از جمله ضرورت هاي بنيادين در حفظ و حراست از امنيت ملي است اما تمركز و توجه به اين موضوع در مناطق مرزي اهميت دوچنداني مي يابد. اين توجه در قالب تحقق شاخص‌هاي سرمايه اجتماعي به ويژه مقوله اعتماد مي تواند ترويج و تقويت گردد. تحقيق حاضر با تمركز بر دو شهرستان پاوه و جوانرود از توابع استان كرمانشاه اين سوال را مطرح كرده است كه چه ارتباطي ميان سرمايه اجتماعي و احساس امنيت در دو شهرستان مذكور وجود دارد. براي پاسخ به پرسش فوق، به روش تصادفي پرسشنامه هايي بين 400 نفر در دو شهرستان پاوه و جوانرود توزيع شده است. يافته مهم پژوهش وجود رابطه مثبت و معنادار ميان سرمايه اجتماعي (اعتماد نهادي) با احساس امنيت در دو شهرستان مذكور است. بر اين اساس هر اندازه سرمايه اجتماعي تقويت گردد، احساس امنيت در ابعاد مختلف آن افزايش مي يابد و بالعكس هر اندازه شاهد تضعيف شاخص‌هاي سرمايه اجتماعي باشيم، به تبع آن تضعيف روندهاي مربوط به احساس امنيت در دو شهرستان مرزي استان كرمانشاه (پاوه و جوانرود) را شاهد هستيم. روش اجراي اين پژوهش توصيفي- تحليلي از نوع پيمايشي و ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه بوده كه توسط نرم افزار SPSS مورد تحليل قرار گرفته است.