نگرش كلي نظريه سيستم ها بر نقش مديريتي امام خميني در دوران جنگ تحميلي

هدف از اين پژوهش بررسي تاثير نقش امام خميني (ره) بر ثبات سياسي جمهوري اسلامي ايران در دوران هشت ساله جنگ ايران و عراق مي باشد. همچنين، پي بردن به چگونگي تاثيرگذاري نقش رهبري بويژه پس از فتح خرمشهر، در شكل گيري ثبات سياسي از اهداف اين پژوهش مي‌باشد. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه پس از پيروزي انقلاب با وجود نهادهايي چون؛ بسيج و مسجد، ارزش هاي پديد آمده از انقلاب براي حفظ ثبات و كيان نظام جمهوري اسلامي در بين نسل جوان كه در حد بالايي سياسي شده بودند، مستقر و گسترش يافت و بدين ترتيب قدرت جديدي در ايران ظهور كرد و آن قدرت عبارت بود از »اراده‌ مردمي« و »نيروي مردمي«. قدرتي كه مبتني بر مولفه‌هاي ديني و رهبري امام خميني به ‌وجود آمده بود و امام با كمك اين عنصر توانست ثبات سياسي كشور را حفظ نمايد. در اين نوشتار از روش كتابخانه اي استفاده شده و سعي برآن است با به كارگيري از مستندات اينترنتي در راستاي هدف پژوهش گام برداشته شود و تلاش شده تا در ابتدا به بيان مفهوم نظريه سيستم ها پرداخته و در ادامه چيستي و علل ظهور بحران جنگ را مطرح ساخته و در انتها نقش رهبري را در برقراري ثبات سياسي در دوره جنگ ايران و عراق به روش نظريه سيستم ها مورد كندوكاو قرار گيرد.