آموزش و پرورش شناختي با تاكيد بر مغز و شناخت

هدف اين مقاله، بررسي و شناخت كاركردهاي ذهن و مغز و جستجوي روش هاي رشد و تقويت ذهن و استفاده بهينه از قواي فكري انسان تحت عنوان آموزش و پرورش شناختي مي باشد. بنابراين آموزش و پرورش بايد از همان دوران نوزادي براي كودكان برنامه داشته باشد، زيرا اگر شبكه پيوندهاي عصبي مغز كودك به صورت مطلوب تنظيم و تثبيت گردد، در بزرگسالي از ذهن و مغز تواناتري برخوردار خواهند بود. لذا روش پژوهش حاضر، از نوع كاربردي ـ توصيفي بوده و براساس اين نگرش كه چرخه آموزش و پرورش بر پايه يك حركت سنتي عمدتاً حول محور آموزش شناختي مي چرخد، پرورش ابعاد شناختي، عاطفي- اجتماعي ناديده انگاشته شده يا كمتر مورد توجه قرار گرفته است. از اينرو نقش ذهن و تفكر در تبيين عوامل روحي و رواني، عاطفي و اجتماعي قابل تامل به نظر مي رسد. در نهايت با طرح اين پرسش اصلي آيا اگر دانش آموزان با راهنمايي معلمان و مربيان خويش، با به كارگيري ذهن به صلاحيت شناختي دست يابند، مي توان آينده اي روشن را براي كودكان و نوجوانان به ويژه در ابعاد فكري، عاطفي ـ اجتماعي نويد داد و براين اساس گامي نو در راستاي ايجاد انگيزه و انديشيدن در مقام كارگزاران فكور و پژوهشگران حوزه عمل، زمينه كاربست آنها را فراهم آورد؟