اثر عدم تخصيص يارانه‌ي نقدي به دهك‌هاي پردرآمد: مدل‌سازي رفاه اجتماعي در الگوي داده ستانده با رويكرد برنامه‌ريزي غيرخطي

Impact of Cutting Cash Subsidy Transfer to the Rich in a Nonlinear Programming Model for Economic Input-Output Analysis

هدف اين تحقيق، تحليل آثار رفاهي و توزيعي ناشي از عدم پرداخت يارانه‌ي نقدي انرژي به دهك‌هاي پردرآمد در ايران است. در اين پژوهش الگوي داده ستانده قيمتي انرژي با رويكرد برنامه‌ريزي غيرخطي معرفي شده است. الگوي تحقيق بر پايه‌ي ماتريس داده‌هاي خرد سال 1383 كاليبره شده است كه داراي 56 طبقه‌ي كالاها و خدمات، 10 طبقه خانوار روستايي و 10 طبقه خانوار شهري است. در الگوي محاسباتي تحقيق، توابع رفاه اجتماعي رالزي، بنتامي و كاب- داگلاس معرفي شده، شاخص تغيير قيمت انرژي براساس سال پايه تعديل شده و در نهايت سناريوهاي افزايش قيمت انرژي و پرداخت يارانه‌ي نقدي تحليل شده است. براي اطمينان از سازگاري نتايج، مقادير پولي بر اساس بُعد خانوار هر دهك تعديل شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه در سناريوي پرداخت يارانه‌ي نقدي به همه‌ي مردم، شاخص رفاه رالزي 47% و شاخص رفاه بنتامي 6/3% افرايش خواهد يافت و ساير شاخص‌هاي برابري نيز بهبود خواهند يافت، اما در سناريوي حذف سه دهك ثروتمند از دريافت يارانه‌ي نقدي و افزايش يارانه‌ي نقدي هفت دهك، شاخص رفاه رالزي 73% و رفاه بنتامي 9/1% افزايش خواهند يافت. هر چند اين سناريو مطابق رويكردهاي عدالت گرايي است، منجر به كاهش رفاه سه دهك ثروتمند شده و قدرت خريد آنها را بين 13% تا 16% كاهش خواهد داد. طبقه بندي JEL: H24, D63, D31, C67

This paper measures the distributional and welfare impact of cutting commodity subsidy and paying cash subsidy. We introduce an extended Input-Output model employing a non-linear programming approach. The model is calibrated based on 2004 Iranian Micro Consistent Matrix with 56 commodity groups, 10 rural, and 10 urban household groups. Then we calculate Rawlsian welfare, Bentham welfare, and Cobb-Douglass welfare functions. Then the 2010 version of Iranian Economic Reform Plan to cut commodity subsidies and pay them in cash is simulated. We translate the 2010 cash subsidy policy to scale of 2004 data and with special attention to different household dimension. Simulating the policy, we found that equal payment to all individuals can lead to 47% rise in Rawlsian welfare index, and 3.6% higher welfare in Bentham welfare function. Paying cash subsidy to seven expenditure-deciles of households can improve the Rawlsian and Bentham welfare index by 73% and 1.9%, respectively. Although this policy is preferred by equality measures, it decreases the welfare of top 30% rich between 13% to 16%. JEL Classification: H24, D63, D31, C67