بررسي عوامل مرتبط با سوختگي در كودكان6-1 سال مراجعه كننده به مركز آموزشي درماني سوانح سوختگي ولايت شهر رشت

سابقه و هدف: آسيب هاي ناشي از سوختگي در كودكان شايع بوده و از جمله رايج ترين صدمه و سومين علت مرگ و مير در اين گروه سني مي باشد. با توجه به تفاوت هاي فرهنگي، اجتماعي و اقليمي در جوامع مختلف، بررسي عوامل مرتبط با سوختگي در هر منطقه بسيار مهم است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين عوامل مرتبط با سوختگي در كودكان 6-1 سال استان گيلان در سال 1389 انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصيفي- تحليلي از نوع مقطعي مي باشد. نمونه هاي پژوهش 350 كودك 12 ماه تا 6 سال، شامل 175 كودك مبتلا به سوختگي و 175 كودك بدون سوختگي بود كه از پنج بيمارستان شهر رشت با روش نمونه گيري تدريجي انتخاب شدند. جهت گردآوري داده ها از پرسشنامه اي شامل سه بخش مشخصات فردي، خانوادگي و محيطي استفاده گرديد. داده ها توسط نرم افزار (16)SPSS با آزمون هاي من ويتني يو، كاي دو، تست دقيق فيشر، رگرسيون لجستيك چندگانه تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: از بين عوامل فردي، سن كودك و از بين عوامل خانوادگي، سن مادر، ميزان تحصيلات پدر، سطح درآمد ماهانه و از بين عوامل محيطي، زير بناي منزل، تعداد اتاق خواب، نوع آشپزخانه، دور از دسترس بودن مواد سوختي و مواد شوينده بين دو گروه اختلاف معني دار آماري وجود داشت (001/0=P). نتيجه گيري: بيشترين موارد سوختگي كودكان در زمان صرف غذا و زماني كه همه اعضاي خانواده حضور داشتند، رخ داده بود. همچنين وقوع سوختگي در خانواده هايي كه تحصيلات و سطح درآمد پايين داشتند، بيشتر بود. در نتيجه مي توان با شناسايي خانواده هاي در معرض خطر و آموزش روش هاي پيشگيري از سوختگي كودكان، بسياري از موارد سوختگي را پيشگيري نمود.