گلايسين رژيم غذايي و بروز پرفشاري خون: مطالعه‌ي قند و ليپيد تهران

Dietary Glycine and Incidence of Hypertension: Tehran Lipid and Glucose Study

مقدمه: پرفشاري خون يكي از اصلي‌ترين عوامل خطر بيماري‌هاي قلبي و عروقي است. اخيرا ارتباط دريافت رژيمي اسيدهاي آمينه با سطح فشار خون مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه‌ي حاضر با هدف ارزيابي ارتباط گلايسين دريافتي از رژيم غذايي با بروز پرفشاري خون انجام گرفت. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر در 2612 نفر از بزرگسالان 35 تا 70 ساله شركت‌كننده در مرحله چهارم مطالعه‌ي قند و ليپيد تهران (1387 تا 1390) كه تا مرحله‌ي پنجم (1390 تا 1393) اين مطالعه پي‌گيري شده بودند، انجام شد. شركت‌كنندگان در مرحله‌ي چهارم مطالعه‌ي قند و ليپيد كه داراي داده‌هاي كامل تغذيه‌اي، تن‌سنجي و فشار خون و فاقد بيماري‌هاي پرفشاري خون، قلبي عروقي و سرطان بودند، وارد مطالعه شدند. دريافت گلايسين با استفاده از پرسش‌نامه تكرر مصرف مواد غذايي محاسبه شد و بروز پرفشاري خون پس از سه سال پي‌گيري اندازه‌گيري شد. ارزيابي ارتباط دريافت گلايسين و بروز پرفشاري خون با استفاده از آزمون رگرسيون لجستيك پس از تعديل اثر مخدوشگرهاي احتمالي انجام شد. يافته‌ها: ميانگين سني شركت‌كنندگان (9/42 درصد مردان) 3/8±1/47 سال بود. بروز پرفشاري خون پس از سه سال پي‌گيري 365 مورد (14 درصد) بود. پس از تعديل اثر متغيرهاي مخدوش‌گر احتمالي نسبت شانس (95 درصد فاصله اطمينان) ابتلا به پرفشاري خون در بالاترين سهك دريافت گلايسين نسبت به پايين‌ترين سهك 040/0P for trend= (96/0–49/0) 69/0 بود. نتيجه‌گيري: يافته‌ها حاكي از ارتباط معكوس دريافت بالاتر رژيمي گلايسين و بروز پرفشاري خون است.

Introduction: Hypertension is one of the main risk factors of cardiovascular diseases, and recent studies have been investigating the association of dietary amino acids with blood pressure. This study aimed to determine the association of dietary glycine with blood pressure. Materials and Methods: For the present study, conducted on 2612 participants, aged 35-70 years, who had participated in the fourth phase of the Tehran Lipid and Glucose Study (2008-2011) were followed up to the fifth phase (2011-2014). At baseline, participants, who were free of hypertension, cardiovascular diseases, and cancer and had complete documented anthropometric, clinical and dietary data entered the study. Dietary glycine information was collected, using a valid and reliable food frequency questionnaire. Incidence of hypertesion was ascertained after three years of follow up, using logistic regression to assess the associations between incidence of hypertension and tertiles of glycine intake, adjusted for potential confounders. Results: The mean±SD age of participants (42.1% men) was 47.1±8.3 years. During 3 years of follow-up, 365 cases (14%) of hypertension developed. The OR of the highest tertile of glycine intake was 0.69 (95% CI: 0.49-0.96; P for trend: 0.04), compared to the lowest, after adjusting for potential confounders. Conclusion: Our results indicate an inverse association between higher glycine intake and incidence of hypertension.