طرحواره‌هاي تصوري در اشعار فروغ فرخزاد از ديد بوطيقاي شناختي

در اين پژوهش تلاش شده است كه در چارچوب بوطيقاي شناختي به تحليل دو شعر «دلم براي باغچه مي‌سوزد» و «پنجره» از فروغ فرخزاد پرداخته شود و كاركرد طرحواره‌ها در هر شعر مورد بررسي قرار گيرد. طبق بررسيها دو طرحواره «مرگ» و «تجسم» بيشترين بسامد وقوع را بين طرحواره‌هاي موجود در اين دو شعر فرخزاد دارد. همچنين بازنمايي طرحواره‌اي در عموم طرحواره‌هاي دو شعر مورد نظر با تقويت طرحواره‌هاي تصوري خواننده اتفاق مي‌افتد. از آنجا كه داشتن ديدي واضح از متن و بافت، شرايط و كاربردها و دانش و بينشها رمز فهم مسايل مربوط به ارزش، جايگاه و معناي ادبي است، بوطيقاي شناختي ابزاري مناسب براي دستيابي به اين مقصود به نظر مي‌رسد.