نقش قابليت فناوري اطلاعات در توسعه چابكي استراتژيك و بهبود فعاليت رقابتي

امروزه بسياري از سازمان‌ها و شركت‌ها با رقابت فزاينده‌ پايدار و نامطميني روبه‌رو هستند كه به واسطه نوآوريهاي تكنولوژيكي، تغيير محيطهاي بازار و نيازهاي درحال تغيير مشتريان؛ شدت يافته است. اين وضعيت بحراني موجب اصلاحات عمده‌اي در چشم‌انداز استراتژيك سازمان، اولويتهاي كسبوكاري و بازبيني مدلهاي سنتي و حتي مدلهاي نسبتاً معاصر به منظور بهبود فعاليت رقابتي در اينگونه محيطها شده است. به‌عبارتي مي‌توان گفت كه: رويكردها و راه‌حلهاي گذشته ديگر قابليت و توانايي خود براي رويارويي با چالشهاي سازماني و محيط بيروني را از دست داده‌اند؛ يا بهتر است با رويكردها و ديدگاههاي جديدي جايگزين شوند. از اين‌رو، يكي از راههاي پاسخگويي به اين عوامل تغيير و تحول سازماني و بهبود فعاليت رقابتي از طريق چابكي استراتژيك سازمان است. چابكي استراتژيك به معناي توانايي پاسخگويي و واكنش سريع و موفقيتآميز به تغييرات محيطي است. در حاليكه تحقيقات زيادي در مورد اينكه چابكي چيست انجام شده است ولي تحقيقات اندكي در شناسايي توانمندسازهاي ابعاد چابكي در سازمان صورت پذيرفته است. در تحقيق حاضر سعي بر آن است كه با استفاده از ديدگاه قابليتهاي پويا در محيطهاي رقابتي به بررسي ابعاد چابكي در سازمان بپردازيم. با بررسي ادبيات موجود مهمترين قابليت پوياي موثر بر چابكي و ابعاد چابكي سازمان قابليت فناوري اطلاعات شناسايي شده است به همين منظور هدف تحقيق حاضر بررسي نقش قابليت فناوري اطلاعات (گزينههاي ديجيتال) بر شكلگيري ابعاد چابكي سازمان و در نهايت بهبود فعاليت رقابتي است.